આ મોજ ચલી જે દરિયાની

આ મોજ ચલી જે દરિયાની તે મારગની મુહતાજ નથી,

એ કેમ ઊછળશે કાંઠા પર એનો કોઈ અંદાજ નથી.

ઓ દોસ્ત, વહેતા જીવનની આ કોણ સિતાર સુણાવે છે ?

બેઠો છે ક્યાં એ બજવૈયો ? કૈં સૂર નથી, કૈં સાજ નથી.

હા,બે’ક ઘડી એ નયનોમાં જોઈ છે એવી એક છબી,

ઝબકારે એક જ જાણી છે, જ્યાં કાલ નથી કે આજ નથી.

હરરોજ હજારો ગફલતમાં હું ભૂલી જાઉં તને પ્રીતમ !

ને એમ છતાં એવું શું છે જે પ્રીતમ, તારે કાજ નથી ?

આ નૂરવિહોણી દુનિયામાં મેં એક જ નૂર સદા દીઠું,

એક પંખી ટહુકી ઊઠયું તો લાગ્યું કે તું નારાજ નથી.

આ રંગકટોરી ફૂલોની લાગેલા પરદા ખોલી પોકાર કરે,

ઓ દેખ નમાઝી, નેન ભરી, જ્યાં લગની છે ત્યાં લાજ નથી.