ମୁଁ ନାହିଁ

ସତ କହୁଛି , ଏ ଛଳନାର ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ପରିଧି ଭିତରେ କୋଉଠି ବି ମୁଁ ନାହିଁ ।

ତୁମେ ହୁଏତ ଦେଖିଥିବ , ମୋ ଆକୃତିର ପ୍ରଛାୟାକୁ ଦିକ ଦିକ ଆଲୁଅରେ ଦୋଳାୟମାନ ହେଉଥିବାର ।

ସମୟର କୁଟା କାଠିରେ ଜୀବନର ଛପର କରୁଥିବା ଅଧାଗଢା ମଣିଷଟି ଚଳଚଂଚଳ ହେଉଥିବାର ।

ସେଠି କିନ୍ତୁ ମୁଁ ନାହିଁ ।

ତୁମେବି ଦେଖିଥିବ , ଅମାବାସ୍ୟା ରାତିରେ ଆକାଶକୁ ଚାହିଁ ପୁନେଇ ଜହ୍ନକୁ ଖୋଜୁଥିବା ଏ ଆଖି ଯୋଡ଼ାକୁ ।

ଆହୁରି ବି ଦେଖିଥିବ , ପଲାଶ ଫୁଲରୁ ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ବୋହି ଆଣି ଘର ଅଗଣାକୁ ବାସ୍ନାୟିତ କରୁଥିବା ଏ ନରମ ପାପୁଲି ଯୋଡ଼ାକୁ ।

ସେଠି ବି ତ ମୁଁ ନାହିଁ ।

କହିବି କହିବି ହେଇ କହି ପାରିନି ଆଜି ଯାଏ , ମୁଁ କୋଉଠି ଅଛି ।

ହେଲେ ତମେ ଥରେ ଦେଖ । ଆଉ ଥରେ ଦେଖ , ଏଥର ଟିକେ ପାଖରୁ ଦେଖ ।

ଜାଣିପାରିବ , ମୁଁ କୋଉଠି ବି ନାହିଁ ,

ସତ କହୁଛି ମୁଁ ବିଲକୁଲ ନାହିଁ ।