ମୋ ଘର

ଦୁଇ ଯୋଡ଼ା ଦରଭଙ୍ଗା ମାଟି କାନ୍ଥ ସାଥେ ,

ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶାଏ ସ୍ୱପ୍ନାନୀଳ ଆକାଶ ।

ଅଗଣାରେ ସଂଜବତୀ , ଦଉଡିଆ ଖଟର ସିଂହାସନ ।

ଘର ନୁହେଁ ସେ , ଭିନ୍ନ ଏକ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ।

ଆଉ ମୋ ଘରେ ମୁଁ ମୋ ମନର ସମ୍ରାଟ ।

ଶୀତୁଆ ସକାଳର ପୁହାଣିଆ ଖରା ,

ରଜ ଦୋଳି ପିଠା ପଣା , ସପନର ସୁରା ।

ଜୀବନର ଚଉପଦୀ ପଢିବା ପରେ ,

ବୋଉ ପଣତରେ ଲୁହ ପୋଛିବା ପାଇଁ ,

ଘର ମୋର ଲୋଡ଼ା , ସବୁବେଳେ ଲୋଡ଼ା ।

ମୁଁ ଜାଣେ , ଘର ମାନେ , ଫେରିବା ଠିକଣା ।

ସବୁ ବାଟର ଲେଉଟା ଚିହ୍ନ ।

ଶୁନଶାନ ନଈକୁଳ ଅଣଓସାରିଆ ବାଟ ହେଉ

ଅବା ସହରର ଚିକ୍କଣିଆ କଂକ୍ରିଟ ରାସ୍ତା ,

ଘର ମାନେ ଫେରିବା ଠିକଣା ।

ମୋ ଘର ,

ଏଠି ମୁଁ ମୋ ମନର ସମ୍ରାଟ ।