ନିତି ଭାବଇ ମୁହିଁ

ନିତି ଭାବଇ ମୁହିଁ

ତିମିରରଞ୍ଜନ ପଣ୍ଡା

ସୂରୁଜ କେବେ ପଡେନା ଥକି

ଥକେନା କେବେ ଧରା,

ଟିକି ଫୁଲରୁ ମହୁମାଛିଟା

ଆଣେ ମଧୁର ଧାରା ।

ଚନ୍ଦ୍ରମାର ତୋଫା କିରଣେ

ଦୁନିଆ ସାରା ହସେ,

ଜୁଳୁଜୁଳିଆ କୀଟ ଆଲୋକେ

ସାରା ଜଗତ ଭାସେ ।

ପାହାଡ ସମ ନାହିଁ କେ ଆଉ

କଷଣ ଦାଉ ସହେ,

ମଣିଷ ପର ଶିଖଇ କେତେ

ସାହି ଯାତନା ଦେହେ ।

ପିମ୍ପୁଡିଟିଏ ଦିନତମାମ

ଘରେ ବସେନା କେବେ,

ଅଳସ ଦେହେ ରୋଗର ଘର

ବସା ବାନ୍ଧଇ ତେବେ ।

ଗଛ ଦିଅଇ ମଧୁର ଫଳ

ଦିଏ ଶୀତଳ ଛାଇ,

ପରୋପକାରେ ଜୀବନ ତରୀ

ବାହିବା ଆମେ ଭାଇ ।

କୋଇଲି ଡାକ ସତରେ ମିଠା

ହୃଦୟ ଭରି ଯାଏ,

ମଧୁର କଥା କହିଲେ ତାହା

ମନକୁ ମୋହି ନିଏ ।

ସରଗ ଠାରୁ ବଡ କେ ଆଉ

ନିତି ଭାବଇ ମୁହିଁ,

ମାଆର ମୁହଁ ଭାସଇ ତେବେ

ତୁଳନା ତାର ନାହିଁ ।

ଗୁରୁଜନଙ୍କ ଆଶିଷ ନେଲେ

ଦୂରେଇଯାଏ ଭୟ,

କହିବି ନିତି ସତକଥାଟି

ପାଠେ ରଖିବି ଲୟ ।