ସ୍ନେହର ବନ୍ଧନ

ଗରିବ ବାପା ମାଆଙ୍କର ଏକମାତ୍ର ଝିଅ ରେଣୁ । ନିଦ ଭାଙ୍ଗିବା ମାତ୍ରେ ବାପା କାମକୁ ଯାଏ ଯେ ରାତିକୁ ଫେରେ । ନିଜ ଝିଅର ପରିବାରର ଯତ୍ନ ନେବା ପାଇଁ ତା'ପାଖରେ ସମୟ ନଥାଏ । ସକାଳୁ ଘରୁ କାମକୁ ଗଲା ବେଳକୁ ରେଣୁ ସ୍କୁଲ ଯିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଥାଏ । ଏବଂ ରାତିରେ ଘରକୁ ଫେରିବା ବେଳକୁ ରେଣୁ ଶୋଇ ଯାଇଥାଏ । ରେଣୁର ମାଆ ମଧ୍ୟ ଚାରି-ପାଞ୍ଚୋଟି ଘରେ ବାସନ ମାଜେ ଘର ସଫା କରେ । ରେଣୁର ବାପା ମାଆ ବୁଝିଥାଆନ୍ତି, ଆଜିର ଯୁଗରେ ସହରରେ ବିନା ରୋଜଗାରରେ ଚଳିବା କେତେ କଷ୍ଟକର । ଯେତେ ଅଭାବ ଅସୁବିଧା ହେଲେ ମଧ୍ୟ ରେଣୁ ପ୍ରତି ତାର ବାପା ମାଆ ଅବହେଳା କରୁ ନ ଥିଲେ । ରେଣୁ ଜଣେ ଆଜ୍ଞାକାରୀ, ପ୍ରତିଜ୍ଞାକାରୀ ଉତ୍ତମଶିଷ୍ୟା । ସେ ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀ ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଜଣେ ଉତ୍ତମ ଛାତ୍ରୀ । ଗୁରୁଜୀ ଗୁରୁମା ଙ୍କ ପାଖରେ ସେ ସ୍ନେହଶୀଳା । ପ୍ରତିବର୍ଷ ନିଜ କକ୍ଷାରେ ପ୍ରଥମ ସ୍ଥାନ ଅଧିକାର କରି ପାସ୍ କରୁଥିଲା । | ବିଦ୍ୟାଳୟର ଶିକ୍ଷକମାନେ ତାକୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଥିଲେ । ସହପାଠୀମାନେ ରେଣୁକୁ ଭାରି ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତି । ସନାତନର ଘର ରେଣୁ ଘର ନିକଟରେ । ଧନୀ ପିତାମାତାଙ୍କର ଏକମାତ୍ର ସନ୍ତାନ ସନାତନ । ସନାତନ ରେଣୁ ଗୋଟିଏ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଗୋଟିଏ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢୁଥିଲେ । ପ୍ରତିବର୍ଷ ସନାତନ କିଛି ମାର୍କରେ ରେଣୁଠାରୁ ପଛେଇ ଯାଉଥିଲା । ସେ ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିଲା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶିଶୁଙ୍କର ନିଜର ଉତ୍କଣ୍ଠା ଅଛି । ଉଭୟଙ୍କ ଭିତରେ ଗଭୀର ବନ୍ଧୁତା ଥିଲା । ଦିନେ ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟରେ ମା’ଙ୍କ ଠାରୁ ଅନୁମତି ନେଇ ସନାତନ ଗଣିତ ନୋଟ ଆଣିବାକୁ ରେଣୁ ଘରକୁ ଯାଇଥିଲା । ତାଙ୍କ ଘର ବାହାରେ ଥାଇ ସନାତନ ଶୁଣିଲା - ରେଣୁ ତାର ମାଆଙ୍କୁ କହୁଛି - "ମା ! ଏଥର ରାକ୍ଷୀ ମୁଁ କାହାକୁ ବାନ୍ଧିବି ? ମୋର ତ ଭାଇଟିଏ ନାହିଁ ? ଏହା ଶୁଣି ମା ଚୁପ୍ ରହିଲେ । ବାହାରେ ଠିଆ ହୋଇଥିବା ସନାତନ ମନରେ ଗଭୀର ରେଖାପାତ କଲା । ସେ ତାର ମା'ଙ୍କୁ ସବୁ କଥା ଜଣାଇଲା । ରାକ୍ଷୀ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀରେ ରାକ୍ଷୀ ବାନ୍ଧିବାକୁ ମୋର ଭଉଣୀଟିଏ ନାହିଁ । ସନାତନର ବାପା ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଘରକୁ ଫେରିଲେ । ସନାତନର ମା' ସବୁ କଥା ଜଣାଇଲେ । ରାକ୍ଷୀ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ପୂର୍ବଦିନ ରାକ୍ଷୀ ଏବଂ ଏକ ପ୍ୟାକେଟ୍ ମିଠା ଅର୍ଡର କରି ଆସି, ଆଲମାରୀରେ ରଖାଗଲା । ମା' ସନାତନଙ୍କୁ ଗାଧୋଇ ପାଧୋଇ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବାକୁ କହିଲେ । ତା’ପରେ ମା ’ରାକ୍ଷୀ ଏବଂ ମିଠା ବାକ୍ସକୁ ସନାତନକୁ ଦେଇ କହିଲେ - ଚାଲ ପୁଅ ! ରେଣୁ ଘରକୁ ଯିବା । ରେଣୁ ଘର ବାହାରେ ମନ ଦୁଃଖରେ ଠିଆ ହୋଇଥାଏ । ହଠାତ୍ ସନାତନକୁ ନିଜ ଘର ପାଖରେ ଦେଖି ଖୁସି ହୋଇଗଲା । ସନାତନ ବି କହିଲା - ଭିତରକୁ ଚାଲ, ସବୁକିଛି କହିବି। ସନାତନ କହିଲା - ଭଉଣୀ ! ଏସବୁ ନିଅ ! ମୋତେ ଏ ରାକ୍ଷୀଟି ବାନ୍ଧିଦିଅ । ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଛି - ଆଜିଠାରୁ ତୁମେ ମୋର ଭଉଣୀ, ମୁଁ ତୁମର ଭାଇ । ସନାତନ ପାଟିରୁ 'ଭାଇ' ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ରେଣୁର ଆଖି ଛଳ ଛଳ ହୋଇଗଲା । ରେଣୁ ସନାତନକୁ ବନ୍ଦାପନା କରି ମଥାରେ ସିନ୍ଦୁର ଲଗାଇ ହାତରେ ରାଖୀଟି ବାନ୍ଧିଦେଲା । ପ୍ୟାକେଟ୍ ରୁ ମିଠା ଟିଏ କାଢି ସନାତନର ପାଟିରେ ଦେଲା । ରେଣୁର ମା' ଘର କୋଣରେ ଠିଆ ହୋଇ ଖୁସିର ଲୁହ ଗଡାଉଥିଲା । ସେ ପ୍ରଥମ ଥର ରେଣୁକୁ ଖୁସିହେବାର ଦେଖି ଖୁସି ହେଲା । ଏବଂ ଉଭୟଙ୍କ ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରେ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲେ । ସେଠାରେ ସେତେବେଳେ ଲାଗୁଥିଲା, ସତେ ଯେପରି ଆକାଶରୁ ଫୁଲ ବର୍ଷା ହେଉଛି । ଏବଂ ସମଗ୍ର ପରିବେଶ ସୁଗନ୍ଧିତ । ବାସ୍ତବରେ ଏହି ରକ୍ଷାବନ୍ଧନ ପର୍ବ ବହୁତ ଖୁସି ଆଣିଦିଏ।