ଫୁଲମାନଙ୍କ କଥାବାର୍ତ୍ତା

ଫୁଲମାନେ ନିଜ ସହ ଦେଖା କରି ବହୁତ ସାରା ଗପୁଛନ୍ତି ଆଉ ସେକଥାଟି ମୁଁ ହୁଏତ ଶୁଣିଦେଇଛି ।

ଫୁଲମାନଙ୍କ କଥାବାର୍ତ୍ତା

ଦିନେ ବଡି ଭୋରରୁ ଉଠି ପିଲାବେଳେ ମୁଁ ଫୁଲମାନଙ୍କ ସହ ସହ ଖେଳୁଥାଏ ଆଉ ଭାବୁଥାଏ ପ୍ରଭୂ ଏମାନଙ୍କୁ ଏତେ ସାରା ଖୁସି ଦେଇଛ ଯେ ଏମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ମୋ ପେଟ ପୁରିଯାଉଛି । ଆପଣଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ କହି ଗୁଣୁଗୁଣୁ ହୋଇ ଭଗବାନଙ୍କ ସହ ନିତି କଥାବାର୍ତ୍ତା କରୁଥାଏ । ଦିନେ ଘରେ ଆମ ବାପା ମାଆ ଅଧିକ ଝଗଡା ଲାଗିଗଲେ ଏଇ ଫୁଲ ପାଇଁ । ଆଉ ସେଦିନ ଭଗବାନଙ୍କୁ ରାଗି ରାଗି ପଚାରିଲି ପ୍ରଭୂ ତୁମେ ନିରୀହ ନିର୍ଜୀବଟିର ଭାବନାକୁ ନେଇ ଝଗଡା ଲଗାଇଦେଉଛ କଣପାଇଁ ? ତାର ବା ଦୋଷ କଣ ?

         ମୋତେ ଥରଟେ ବି ଦେଖାଦିଅ ପ୍ରଭୂ ଫୁଲ ପାଇଁ ମୋତେ ଇର୍ଷା ଲାଗୁଛି । ରଙ୍ଗବେରଙ୍ଗ ଫୁଲ ପାଇଁ ଝଗଡା ହେଉଛନ୍ତି ଅଥଚ ଘରେ ଥିବା ବୁଢାବୁଢୀ ସହ ଅନ୍ୟାୟ କାହିଁକି କରୁଛନ୍ତି ?

       ସେଦିନ ରାତିରେ ମୁଁ ଶୋଇଥାଏ । ହଠାତ ସ୍ବପ୍ନଟି ଦେଖିଲି । ସେ ସପନଟା ଭାରୀ ଭାବୁକ କରିଦେଇଥିଲା । ପିଲାଟି ଥିଲି ଏତେ କଥା ବୁଝିପାରୁନଥିଲି ହେଲେ ଆଜି ସେ ସ୍ବପ୍ନଟି ର ଭାବାର୍ଥ ବୁଝିପାରୁଛି ।

          ଦିନେ ରାତି ପାହିଲା ବେଳେ ଦେଖିଲି ଜଣେ ବୣଦ୍ଧ ଆମ ପରିଚୟ ଲୋକ ସେ ଚୁପଚାପ ଶୋଇଯାଇଛନ୍ତି ଆଉ ହଲଚଲ ନୁହଁ କି କଥାବାର୍ତ୍ତା ବି ନୁହଁ । କଣ ହୋଇଛି ପଚାରିବାରୁ ଘର ଲୋକେ କହିଲେ ସେ ଏ ଦୁନିଆ ଛାଡି ଆରେକ ଦୁନିଆକୁ ଚାଲିଗଲେ । ଆମ ଏ ଦୁନିଆ ପାଇଁ ସେ ଏତିକି ଦିନ ବଂଚିବାକୁ ଧାର୍ଯ୍ୟ କରି ଆସିଥିଲେ । ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଫୁଲ ମାଳ ମାଳ ଆସି ଥୁଆ ହେଲା । କିଛି ଫୁଲ କୁ ଗୁଣ୍ତ ବି କରିଦିଆଗଲା । ସେଦିନ ଭାବିଲୀ ଆହାଃ ଆଜି ଫୁଲମାନେ କଣ ଭାବି ଫୁଟିଥିବେ କେଜାଣି? ସେମାନେ ଆଜି କାହା ସହ ରହିବାକୁ ଭଲ ପାଉଥିବେ ଆଉ କାହା ସହ ଯାଉଛନ୍ତି । ଏମିତି ଭାବୁ ଭାବୁ ମୋ ହାତରେ ବି କିଛିଫୁଲ ଦେଇ ବୋଉ କହିଲା ଏଥର ଏତିକି ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ବାପା ଉପରେ ପକାଇଦେ ।

      ଆଉ ଦିନେ ବଡି ଭୋରରୁ ଉଠିଲା ବେଳକୁ ସବୁ ଫୁଲ କିଣିବା ପାଇଁ ଲମ୍ବାଧାଡି କାରଣ ସେଦିନ ଥିଲା ସରସ୍ବତୀ ପୂଜା ଆଉ ପିଲାରୁ ବୁଢା ସମସ୍ତେ ଫୁଲ ପାଇଁ ବ୍ୟସ୍ତ ।

      ପୁଣି କିଛି ସମୟ ପରେ ପରେ ଏକ ଯବାନ ସହିଦ ହୋଇଗଲେ ଦେଶ ପାଇଁ ଆଉ ତାଙ୍କ ଆତ୍ମାର ସଦଗତି କାମନା କରି ଫୁଲଗୁଡିକୁ ସଂଗ୍ରହ କରି ରଖାଗଲା । ସହିଦଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳୀ ଦେବା ପାଇଁ ସମସ୍ତଙ୍କ ହାତରେ ଫୁଲ ଥାଏ ।

     କିଛିଦିନ ପରେ ରାଜନୀତିଆମାନଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଦେବା ପାଇଁ ଫୁଲଗୁଡିକ ସଂଗ୍ରହ କରାଗଲା । ଆଉ ସେମାନେ ଚଢିବା ପାଇଁ ସଜା ହୋଇଥିବା ମଞ୍ଚରେ ଫୁଲଗୁଡିକୁ ଖୁନ୍ଦି ଖୁନ୍ଦି ରଖାଯାଈଥିଲା ।

      ମୋର ଏକ ସାଙ୍ଗର ବାହାଘର ହେଉଥାଏ ଫୁଲଗୁଡିକୁ ଛୁଞ୍ଚିରେ କଷ୍ଟଦେଇ ଲମ୍ବା ଲମ୍ବା ମାଳ ଗୁନ୍ଥାଗଲା ଆଉ ବରକନିଆ ଫୁଲମାଳ ଦିଆନିଆ ହେବା ପାଇଁ ବି ରଖାଗଲା । ନାରୀମାନେ ନିଜ କେଶକୁ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ସଜାଇ ମାଳ ମାଳ ଫୁଲ ଲଗାଇଲେ ।

      ବ୍ରତଘର,ଜନ୍ମଦିନ ଭଳି ସବୁ ପୂଜାରେ ଫୁଲ ଦରକାର ହୁଏ । କେତେ ଅଳ୍ପ ଆୟୁଷ ନେଈ ଫୁଲମାନେ

ଜନ୍ମନିଅନ୍ତି । ଆଉ ସେମାନେ କାହା ଗଳାରେ ନା ଶବାରୀରେ ନା ଶବଉପରେ ପଡିବେ ଜାଣିନଥାନ୍ତି । ଏମିତି ବୁଢାବୁଢୀମାନେ କଥା ହେଉଥିଲେ ।

      ହଠାତ ମୋ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା । ଗୋଟିଏ ରାତିରେ ଭଗବାନ କେତେ ଦିନର ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖାଇଦେଲେ । ଫୁଲବଗିଚାରେ ପାଦ ରଖିଲି । ଫୁଲମାନେ କଥା ହେଉଥିଲେ ଆଜି ଆମେ କାହାପାଇଁ ତୋଳା ହେବା କେଜାଣି ? ଜଣେ କହୁଥିଲା ମୁଁ ଠାକୁରଙ୍କ ପାଇଁ ଯିବାକୁ ଚାହେଁ । ଆଉ ଜଣେ କହିଲା ନାଁ ଠାକୁରଙ୍କ ତ ଆମେ ସୣଷ୍ଟି ଏଣୁ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ନ ଲାଗି ମଶାଣୀକୁ ଯାଉଥିବା ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଯିବାକୁ ଚାହେଁ । ଆଉ ଜଣେ କହିଲା ମୁଁ ନାରୀମାନଙ୍କ କେଶରେ ରହିବାକୁ ଚାହେଁ । ହଁ ଅଳ୍ପ ସମୟ ଛୁଞ୍ଚିର ଆଘାତ ପାଇବି ସତ ହେଲେ ମୋତେ ସମସ୍ତେ ବୁଲିାବୁଲି ଚାହିଁବେ ଆଉ ମୁଁ ଶୋଭା ପାଈବାକୁ ଚାହେଁ ।

ଆଉ ଏକ ଫୁଲ କହିଲା ସମଗ୍ର ମାନବ ଜାତି ପାଇଁ ଆମେ ବଞ୍ଚିଛେ ଆଉ କିଛି ମାନବଙ୍କ ପାଇଁ ଏ ଭାରତ ବଞ୍ଚିଛି ଏଣୁ ମୁଁ ଭାରତ ମାତାଙ୍କ ସେବାରେ ଲାଗୁଥିବା ସେବକଙ୍କ ପାଇଁ ଲାଗିବାକୁ ଚାହେଁ । ଆଉ ଏକ ଫୁଲ କହିଲା ମୁଁ ଏଈଠି ଜନ୍ମ ଆଉ ଏଇଠି ହିଁ ଝରିପଡିଲେ ଭଲ ହୁଅନ୍ତା । ସେମାନଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଶୁଣି ମୋ ଆଖିରୁ ଲୂହ ଝରିପଡୁଥାଏ ଆଉ ସବୁ ଫୁଲମାନେ ମୋ କାନ୍ଦରେ ସତେ ଯେମିତି ଚୁପ ହୋଇ ରହିଗଲେ । ହଠାତ ଆଉ ଏକ ଫୁଲ କହିଲା ନାଇଁ ମୁଁ ତୁମ ପ୍ରିୟ ପାଇଁ ଲାଗିବାକୁ ଚାହେଁ । ଅଳ୍ପ ସମୟର ପ୍ରେମରେ ମୋତେ ଆଲିଙ୍ଗନ କଲେ ଭାରୀ ଆନନ୍ଦ ଲାଗିବ ଆଉ ମୁଁ ତୁମ ଦୁହିଁଙ୍କ ଓଠରେ ଛୁଇଁ ଆସୁଥିବି ମେଞ୍ଚାଏ ହସ ଆଉ ମନରେ ପ୍ରେମର ଫୁଲ ଫୁଟାଇବି