ମଲା ଡାଏରୀ

ରାତି ପ୍ରାୟ ଏଗାରଟା । ଗୁଳୁଗୁଳି ପାଗ । ବିଛଣାରେ ପଡି କଡ ଲେଉଟି ଲେଉଟି ନିଦକୁ ଅପେକ୍ଷା କରୁଥିଲା ସୁରଜ । ଭାବିଲା ଟିକିଏ ପୁରୁଣା ଡାଏରୀଟା ଓଲଟାଇବ । କିଛି ପଛ କଥା ଯାହାକୁ ବହୁତ ଦିନରୁ ସ୍ମୃତି ପଟରୁ ପାଶୋରି ସାରିଥିଲା ଦେଖିନେବ । ହଠାତ୍ ଓଲଟିଗଲା ପୃଷ୍ଠା ସଂଖ୍ୟା 179 । ମିନତୀ ଆଉ ତା ସମ୍ପର୍କର ଶେଷ କାହାଣୀ । କଲେଜ ରେ ପ୍ରଥମ ଦେଖାରୁ ଭଲପାଇ ବସିଥିଲା ମିନତୀକୁ । ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ନୋଟସ୍ ଦିଆନିଆ ଆଉ ନୋଟସ ଭିତରେ ଲଭ ଲେଟେର । ବହୁତ ଲେଖିଛି । କିଛି କିଛି ସ୍ମୃତିମଧ୍ୟ ଡାଏରୀରେ କଏଦ୍ ଅଛି ।

ଭାବିଥିଲା ବହୁତ ପାଠ ପଢିବ । ବଡ ଅଫିସର୍ ଟିଏ ହେବ । ମିନତୀ ବାପାଙ୍କୁ ପ୍ରସ୍ତାବଟା ଦେଇ ବାହାଘର ପାକ୍କା କରିବ । ହେଲେ ସାଇନ୍ସ ଲ୍ୟାବ୍ ରେ କେମିକାଲ୍ ରିଆକ୍ସନ ରୁ ଫଳାଫଳ ବାହାରିଲା ବେଳକୁ ଭୁଲ କେମିକାଲ୍ ଯୋଗୁ ରିଜଲ୍ଟ ଫେଲ୍ ପରି କିଛି ଫାଟହୋଇଯାଏ ମିନତି ଓ ତା ମଧ୍ୟରେ। ମନମାଳିନ୍ୟର ପାଚେରିଟା ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ସାଝେ ଦୁହିଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ । ଡାଏରୀର ପୃଷ୍ଠା ଆଉ ଆଗକୁ ବଢେ ନାହିଁ । ମିନତି ଇତି ମଧ୍ୟରେ ସୁରଜର ସାଙ୍ଗ ରୋହନକୁ ଭଲପାଇ ବସିଛି । ତା ଅଜାଣତରେ ରୋହନସହ ମିଳାମିଶାକୁ ବରଦାସ୍ତ କରିପାରେନି ସୁରଜ । ବହୁତ ଚେଷ୍ଟା କରି ବି ଭୁଲିପାରେ ନାହିଁ ମିନତୀକୁ ।

ବେଳେ ବେଳେ ଅନେକ ଚେଷ୍ଟା କରିଛି ଜୀବନ ହାରିଦେବାକୁ । ହେଲେ ପାରେ ନାହି । ବଞ୍ଚିବାର ଆଶାନେଇ ପୁଣି ଫେରିଆସ । ମିନତି ଆଉ ରୋହନର ମିଳାମିଶାର ଛବିସବୁ ନାଚି ଉଠେ ତା ମନ ଅଗଣାରେ ।

ଆଜି ଠିକ୍ କରିନିଏ ଡାଏରୀଟା ସାରିଦେବ । ବିଫଳତା ର ପାହଚ ସବୁକୁ ଗୋଟିଗୋଟି କରି ଲିପିବଦ୍ଧ କରିବ । ତହା ହେଵ ଡାଏରୀର ଶେଷ ଫର୍ଦ୍ଦ । ଚାକିରୀରେ ବିଫଳତା, ମିନତୀର ଧୋକା....... ବ୍ୟତିବସ୍ତ କରି ସୁରଜକୁ...। କାହାଣି ଲେଖୁ ଲେଖୁ ବେଡ ଲାଇଟଟାକୁ କଚାଡି ଦିଏ ଖଟିଆ ଦେହରେ। ଆଉ ତାର ସବୁକୁ ଗୁଡାଇ ନିଏ ବେକରେ । ସୁଇଚ ଟି ଟିପୁ ଟିପୁ ଚିତ୍କାର କରିଉଠେ.......ମିନତି I hate you........