କାଠୁରିଆ

ଲୋକଟି ଗୋଟେ ଛାଇ ପରି ଦିଶୁଥିଲା।

ସତେ ଯେମିତି ତା ନିଜ ଦେହର ଛାଇକୁ ସିଏ ହଜେଇ ସାରିଥିଲା।

ମୁଁ ତାକୁ ଚାହିଁ ଥିଲି ସେମିତି ଓ ପଚାରି ହେଇଗଲା ଆପେ ଯେ ସିଏ କିଏ।

ସିଏ କହିଲା," ତମେ କଣ ବାଟବଣା ହେଲେ କି ବାବୁ? ମତେ ଅଚିହ୍ନା ପାଉଛ?

ମୁଁ ଗୋଟେ ସରଳ ସ୍ବାର୍ଥପର ପରା । ଭିତରୁ ଫମ୍ପା

ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ତା ଉତ୍ତରରେ

ମୋ ବୋକାପଣକୁ ପଢିନେଇ ସିଏ ପୁଣି କହିଲା," କଣ ଶିତଳଛାଇ ଖୋଜୁଛ? କୋଉଠି ଆଉ ଅଛି ଯେ ତୁମକୁ କହିବି ଏଇଠି ବସ,ଆରାମ ଲାଗିବ। ମୁଁ ପରା ଏଇ ହାତରେ ! ତାରି କାଠରେ ବେଣ୍ଟ ଲଗେଇ ତାକୁହି ଚୋଟ ମାରିଛି ।"

ମୁଁ ଆଉ କିଛି କହିବାର ନଥିଲା।

ଆପଣା ହସ୍ତେ ଜିଭ।

ମୋ ପାଟି ଭିତର ଜିଭଟି ବି କୁଆଡେ ଇଲାପତା‌

ହଜିଯାଇଥିଲା

ମୋ ଅଜାଣତେ।।