ଯନ୍ତ୍ରଣା

କେତେ ଅଘଟଣ ଘଟୁଅଛି ସହରରେ....

ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ ନିରିହ ପେଶି ହୁଏ

ମାତାପିତା ବିଚ୍ଛେଦରେ  

ଏ ଯୁଗର ଯୁବପିଢି ଅସମର୍ଥ 

ସମ୍ପର୍କକୁ ସହିବୋହି

ବାଟ ଚାଲିବାରେ....

କ୍ରୁର ଆଜି ପିଲାବେଳ 

କଠୋର ଧକ୍କାରେ....

ମୁ ଓ ମୋର ଅହଂ, ଅସ୍ତିତ୍ବ 

ଏସବୁ ଶବ୍ଦ ବଳି ପଡ଼େ ଏକ ଆରେକ ରେ

ଯନ୍ତ୍ରଣା ର ଯୁଗ ସବୁବେଳେ ଥିଲା 

ସତ, ମାତ୍ର ଠିକ୍ ଠାକ୍ ଲାଗୁଥିଲା

ପୁରାତନ ଭାଷାକୋଷ କିମ୍ବା

ଡାଏରୀ ପୃଷ୍ଠାରେ

ପ୍ରଗତିର ତିକ୍ତ ଅଭିମାନ

ରୋକ୍ ଠୋକ୍ ଜବାବ ଦିିଏ 

ଅହଂ ର ଲଢେଇରେ ‌

କାନ୍ଥ ଭାଙ୍ଗି ଅସଂଖ୍ୟ

ଛୋଟ ଛୋଟ ଘର ଗଢ଼ାଯାଏ

ସମ୍ପର୍କ କୁ କାଟିକୁଟି  

ସାଥିବିନା ଏକାନ୍ତରେ ଚାଲି ଚାଲି 

ସ୍ୱାର୍ଥି ମଣିଷ ର ଜୀବନଟା

ଯନ୍ତ୍ରଣା ରେ ଛଟପଟ ହୁଏ....

ଉନ୍ନତି ର ବିଷାକ୍ତ ବଳୟରେ

ସବୁକିଛି ତ୍ୟାଗକରି

ମୃତ୍ୟୁ ସହ ଯୁଝିବାକୁ

ମଣିଷ ପ୍ରସ୍ତୁତ....

ଏବେ ଅନେକ ଅଘଟଣ

ଘଟିଯଏ ସହରରେ....