ଯୌଥ ପରିବାର

ଯୌଥ ପରିବାର ପାଦପ ଗୋଟିଏ 

          ଜେଜେବାପା ତାର ମୂଳ ,

ବାପା ,ବଡବାପା ,କାକା ଆଦି ସବୁ

          ଅଟନ୍ତି ସେ ବୃକ୍ଷ ଡାଳ ।

ଜେଜେମା, ବୋଉ, ବଡ଼ବୋଉ, ଖୁଡ଼ୀ

          ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ଫୁଲ,

ଆମେସବୁ ଯେତେ ଭାଇ ଭଉଣୀ

          ସେ ବୃକ୍ଷ ସୁମିଷ୍ଟ ଫଳ ।

    ଆମ ଘର ଏକ ଦେବାଳୟ

ସେ ମନ୍ଦିରେ ବୁହେ ସ୍ନେହ ଚଇତାଳି

           ଦିବା ନିଶି ଅହରହ ।

 

କେତେ ପୁରୁଷରୁ ଚଳି ଆସୁଅଛି

          ଗୋଟିଏ କଠୋର ନୀତି,

ବୟୋଜ୍ୟେଷ୍ଠ ବ୍ୟକ୍ତି ଏ ପରିବାର ର

           ଅଟନ୍ତି ବିଚାରପତି ।

ତାଙ୍କରି ହସ୍ତରେ ରହିଥାଏ ସଦା

           ଘର ଚଳଣି ଖସଡ଼ା,

ଆବଶ୍ୟକ ସ୍ଥଳେ ଉଠାଇ ପାରିବେ

           ସିଏ ଶାସନ କରଡା ।

ତାଙ୍କ ପାଖେ ନାହିଁ ବୟସକୁ ନେଇ

          ପାତର ଅନ୍ତର ନୀତି,

ଶାସନ ଖସଡ଼ା ଯେମିତି କହିବ

          ତାଙ୍କ ବିଚାର ସେମିତି ।

      ବୟସ ଅଧିକ ନାରୀ

ପାଶେ ଥିବ ତାଙ୍କ ଗନ୍ତାଘର ଚାବି

           ସିଏ ପରିବାର ଶୀରି ।

 

ଏକାର୍ଣ୍ଣବର୍ତ୍ତୀ ପରିବାର ଆମ

           ଏକାଠି ହୁଏ ରନ୍ଧନ,

ଏକ ଠାବେ ବସି ସମସ୍ତେ ଭୂଜନ୍ତି

            ଆନନ୍ଦେ ଅନ୍ନ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ।

ରୋଜଗାରକ୍ଷମ ପୁରୁଷ ସଦସ୍ୟ

           ଆଣି ତାଙ୍କ ଉପାର୍ଜନ,

ଜେଜେବାପାଙ୍କର ହସ୍ତେ ତୋଳି ଦ୍ୟନ୍ତି

           ପରିବାରର ପ୍ରତିପୋଷଣ ।

      ସର୍ବ ସିମନ୍ତିନୀଗଣ

ଜେଜେମାଙ୍କର ନିର୍ଦ୍ଦେଶାନୁକ୍ରମେ

             ହୁଏ ଶ୍ରୀବୁଦ୍ଧି ସାଧନ ।

କେତେ କେତେ ପର୍ବ, କେତେ ଭୋଜି ଭାତ

           କେତେ କେତେ ଜନ୍ମଦିନ,

ଆନନ୍ଦ ମନରେ ସର୍ବ ସହଯୋଗେ

            ବିଧିରେ ହୁଏ ପାଳନ  ।

ଜଣଙ୍କର ସୁଖ ,ସୁଖ ଢାଳିଦିଏ

           ସମସ୍ତଙ୍କ ଅଣ୍ଟାରେ,

 ଜଣେ ଦୁଃଖୀ ହେଲେ ମିଳିତ ଉଦ୍ୟମେ

          ଦୁଃଖ ତାଙ୍କ ଅପସରେ  ।

      ସବୁ ସଦସ୍ୟଙ୍କ ତ୍ୟାଗ

ପରିପୁଷ୍ଟ ଆମ ଯୌଥ ପରିବାର

           ଚାଲିଛି ଉନ୍ନତି ମାର୍ଗେ  ।

   "ଗଢି ଜାଣିଲେ ଘର ସୁନ୍ଦର"

ଏହି କଥାଟିର ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ

          ଆମ ଯୌଥ ପରିବାର,

ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ଅଟେ ଶାନ୍ତି ପୂର୍ଣ୍ଣ

          ଆମ ରକ୍ଷାକାରୀ ଚକ୍ରଧର ।