ଉତ୍କଳମଣି

ସତ୍ୟ ସ୍ୱାଧୀନତା ଲାଗି ବରି କାରାବାସ

ଫୁଟିଥିଲା ମୁଖେ ଯାର ଅମଳିନ ହସ ।

ଦେଶର ସ୍ୱରାଜପଥେ ଅଛି ଯେତେ ଗାଡ଼

କେକହିବ ପୂରୁ ପଡି ମୋର ମାଂସ ହାଡ଼ ।

ବଖାଣିବ କିଏ ବସି ବୀର ଗୁଣ ଗାଥା

ଆଉ କେ ଲେଖିବ ବନ୍ଦୀ ସାନ୍ଧ୍ୟ ଅନୁଚିନ୍ତା।

କେ କହିବ ନେତାଙ୍କର ନାହିଁ ପ୍ରୟୋଜନ

ଉତ୍କଳର ନେତା ଯେଣୁ ସ୍ୱୟଂ ନାରାୟଣ ।

ହସି ହସାଇବ ଆଉ କିଏ ସଖା ମେଳେ

ଚିଙ୍ଗୁଡ଼ି ଖାଇ ଘୁଙ୍ଗୁଡ଼ି ମାରିବା ବିହ୍ଵଳେ ।

ଦେଖିବା ପାଇଁ ଚିଲିକା ଚାରୁ ଚିତ୍ରପଟ

କେକହିବ ରହ କ୍ଷଣେ ବାଷ୍ପୀୟ ଶକଟ।

ବନ୍ୟାବାତ୍ୟା ଅବା ଧୋଇ ମରୁଡ଼ିର ବେଳେ

ଚୁଡା ଚାଉଳ ଘେନିକେ ଯିବ ଦ୍ୱାରେ ଦ୍ୱାରେ ।

ପୋଛିବ ଆଉ କେ ଦୁସ୍ଥ ଜନତାର ଲୁହ

କିଏଆଉ ଧର୍ଯ୍ୟ ଦେବ ଚାପି ନିଜ କୋହ ।

ତେଜି ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ଆଉ ପୁତ୍ରର ବନ୍ଧନ

ଗ୍ରାମେ ଗ୍ରାମେ ବାର୍ତ୍ତାଦେବ ଆଉକା ଲିଖନ ।

ଶୁକ୍ଳ କେଶ , ରୁକ୍ଷ ମୁଛ , ନିମୀଳିତ ନେତ୍ର

ଖଦଡ଼ ଶୋଭିତ ଦେହେ କନ୍ଧେ ଉପବୀତ ।

ସତ୍ୟର ପୂଜାରୀ ତୁମେ ସତ୍ୟର ବାହାକ

ଉତ୍କଳ ମାଟିର ସତ୍ୟସ୍କନ୍ଧ ସେକ୍ରେଟିସ ।

ତୁମରି ଚରଣେ ଆଜି ବାଢୁଛି ପ୍ରଣତି

ମଥାର ତିଳକ ହେଉ ସତ୍ୟବାଦୀ ମାଟି ।