ଉପହାର ଗୀତିକା

    

ସୁଖ ସଉଭାଗ୍ୟ ପ୍ରୀତି ର ସୋହାଗ

            ସ୍ନେହ ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି,

ପଠାଇ ଦେଉଛି ପ୍ରେମ ଉପହାର

          ଆଖିରେ ଆଙ୍କି ତୋ ଛବି;

ତୋବାହୁ ବଲ୍ଲରୀ ବନ୍ଧନେ ସୁନ୍ଦରୀ  

ଗୋଲାପୀ ଅଧରେ ତୋର,

ଆତୁରେ ୟେ ଓଠ ଛୁଇଁବାକୁ କିଆଁ 

ସ୍ଫୁରେ ଆଜି ବାରମ୍ବାର;

         ତୁ ସ୍ଵପ୍ନର ରାଜ ଜେମା,

(ତୋ) ଉତ୍ତଳା ମୁକୁଳା   ବୁକୁରେ ଆଶ୍ଳେଷେ 

         ଅଧୀର ଦେବାକୁ ଚୁମା ।।

ଅଷାଢୁଆ‌ ନବ ମେଘ ଆକାଶରେ

      ବନେ ମୟୂର ଉତ୍ଫୁଲ୍ଲ,

ତେମନ୍ତେ ତୁ କାହିଁ କେତେ ଦୂରେ ସଖୀ

      ତୋ ଚିତ୍ରରେ ମସଗୁଲ;

ନିଦାଘରେ ଦଗ୍ଧ ଉଜୁଡା ପରାଣେ 

ବିଶ୍ଵାସର ଆଶାବରୀ,

ରାଗ ସଙ୍ଗୀତରେ ତଲ୍ଲୀନ ସହୀରେ 

ପ୍ରେମେ ନେବୁ ସତେ ତୋଳି; 

    ତୋକୋଳ ଫୁଲ ପାଲିଙ୍କି,

ସତେକି ସଖୀରେ   କରିବୁ ପ୍ରମତ୍ତ

   ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ଚିତ୍ର ଆଙ୍କି ।।

କମଳିନୀ ସରେ କାହିଁ କେତେ ଦୂର

     ଭାନୁ କର ତାକୁ ଝୁରେ,

ସ୍ପର୍ଶେ ଉତ୍ଫୁଲ୍ଲିତ ପଦ୍ମିନୀ ସମର୍ପେ

      ରବି ଉପଭୋଗ କରେ;

ଚାହିଁଛି କହ୍ନେଇ ଆସ ପ୍ରେମଶିଳା

କୁଞ୍ଜ କୁଟୀରରେ ସହୀ,

ମୁକୁଳା ତନୁ ବଲ୍ଲରୀ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଭା

ତଡିତ ଚମକ ଦେଇ;

   ରାଧା ରତି ସୁଧା ପାଇଁ,

ବସିଛି ଚାହିଁ ୟେ  ବାଁଶୋରୀ ଓ୍ଵାଲା 

   ଦେ’ରେ ସଖୀ ମିଶାଇ ।।