ତ୍ଯାଗର ରଙ୍ଗ

ତୁମ ପ୍ରେମର ସେ 

ବିଶାଳ ସାଗରେ 

ଥିଲି ମୁଁ ହିଁ ବତୀଘର, 

ତୁମେ ନାହଁ ସିନା 

ସେଇ ବତୀଘରେ 

ଏବେ ଚିର ଅନ୍ଧକାର

ବତୀଘର କାହିଁ 

କରିଦିଅ ମୋତେ 

ତୁମ ଜୀବନର କାର୍ତ୍ତିକ-ଆକାଶ-ଦୀପ, 

ନିଦ ନେଇ ମୋର 

ଶୋଇଯିବ ତୁମେ 

(ମୁଁ)ଜଳୁଥିବି ରାତି ଯାକ

ରାତି ଶେଷେ ଆସି 

ଦେଖିବ ଯେବେ ମୋ 

ଦରପୋଡା କଳା ମୁଖ,

ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ମୋର 

ବୁଝିବ ନିଶ୍ଚୟ-

ପ୍ରେମ ପ୍ରାପ୍ତି ନୁହେଁ 

ତ୍ଯାଗର ସେ ରୂପରେଖ