ତୁମେ

ତୁମେ ସାଗର ଗରଭେ ଶାମୁକା ଭିତରେ

   ଲୁଚି ରହିଥିବା ଅମୂଲ୍ୟ ମୋତି

ତୁମେ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ରାତିରେ ଚାନ୍ଦର ବକ୍ଷରୁ

   ଝରିପଡୁଥିବା ଶୀତଳ ଜ୍ୟୋତି ।

ତୁମେ ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରି ଆକାଶ କୋଳରେ

   ନାଚି ଉଠୁଥିବା ଏକ ତାରକା

ତୁମେ ଶୀତୁଆ ସକାଳେ ସୁନ୍ଦର କାନନେ 

   ଫୁଟି ଉଠୁଥିବା ବାସ କଳିକା ।

ତୁମେ ଶ୍ରାବଣ ଋତୁରେ ମେଘର ଦେହରୁ

   ଝରି ପଡୁଥିବା ବରଷା ଧାର

ତୁମେ ଫଗୁଣ ମାସରେ ପ୍ରୀତିର ପରଶ

   ଭରି ଦେଉଥିବା ରଙ୍ଗ ଅବିର ।

ତୁମେ ଶୀତ ସକାଳର ଗଛ ପତରକୁ

   ସିକ୍ତ କରୁଥିବା କାକର ବିନ୍ଦୁ

ତୁମେ ନିର୍ଜନ ରାତ୍ରିର ଘନ ଅନ୍ଧକାର

   ନାଶ କରୁଥିବା ସୁଢ଼ଳ ଇନ୍ଦୁ ।

ତୁମେ ବସନ୍ତ ବେଳାରେ ତନୁ ଓ ମନକୁ

  ଛୁଇଁ ଯାଉଥିବା ମୃଦୁ ସମୀର

ତୁମେ ନୃତ୍ୟରେ ବିଭୋର ନର୍ତ୍ତକୀ ପାଦରେ

  ଶୋଭା ପାଉଥିବା ଟିକି ଘୁଙ୍ଗୁର ।

ତୁମେ ନିର୍ଜନ ବେଳାରେ ବିରହୀ ପ୍ରାଣକୁ

  କିଣି ନେଉଥିବା ବଂଶୀର ସ୍ଵନ

ତୁମେ ବସନ୍ତ ପ୍ରଭାତେ ପାଦପ ଶାଖାରୁ

  ଭାସି ଆସୁଥିବା କୋକିଳ ତାନ ।

ତୁମେ ଶୂନ୍ୟ କାଗଜରେ ଶବ୍ଦରେ ଶବ୍ଦରେ

   ଗଢି ଉଠିଥିବା କବିତାଟିଏ

ତୁମେ ଚିତ୍ରକରଙ୍କର ତୂଳୀର ମୁନରେ   

  ରୂପ ନେଇଥିବା ନାୟିକାଟିଏ ।

ତୁମେ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ମୋ' ହୃଦ କନ୍ଦରେ

 ଘର ତୋଳିଥିବା ମାନିନୀ ରାଈ

ମୁଁ ଯମୁନା ତଟରେ ତୁମ ଅପେକ୍ଷାରେ

  ଚାହିଁ ରହିଥିବା କଳା କହ୍ନେଇ ।