ତୁମ ନୀରବତା

ତୁମ ନୀରବତା ମନେ ଦିଏ ବ୍ୟଥା 

ଏ ଛାତି ପାରେନା ସହି 

ହସ ହସ ମୁହଁ ସଦ୍ୟ ଗୋଲାପ ର 

ମଉଳିଛି କାଇଁ ପାଇଁ  ।

ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟା ମୋର ମୋତେ କ୍ଷମା କର 

ହୋଇ ଗଲା ଟିକେ ଡେରୀ

ବହୁ ଦୂର ପଥ ଅତିକ୍ରମ କରି 

ଆସି ପାରିଲିନି ଫେରି  ।

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ମୋହର ତୁମ ସଉତୁଣୀ 

ଓଗାଳି ଥିଲା ମୋ ପଥ

ଦେଶ ମାତୃକାର ସେବା ପରାଣ ଟା

କରି ଥିଲା ପରା ସତ୍ୟ ।

ଚଦ୍ରମୁଖୀ ମୋର ଏତେ ଅଭିମାନୀ 

ଯାଇଛି ନୀରବେ ଶୋଇ

କୋଳେଇ ନେବା କୁ ଆଜି ସେ ଉଠୁନି

ମୋତେ ପର କରି ଦେଇ ।

ଅଫେରା ରାଇଜେ ଛାଡି ଗଲ ଚାଲି 

ଭୁଲିଲ ଘର ସଂସାର

ତୁମ ପିଲା ଛୁଆ ସ୍ୱାମୀ ହତଭାଗ୍ୟ 

କରି ତୁମେ ସାତ ପର ।

ଛୋଟ ଭୁଲ ମୋର ଧର ନାହିଁ ପ୍ରିୟା

ଫେରି ଆସ ମୋର ପାଶେ

ଯଦି ନଫେରିବ ତେବେ ନେଇ ଯାଅ

ମୋତେ ସେ ଅଫେରା ଦେଶେ ।

ତୁମ ବିନା ମୁଁ ଯେ କେମିତି ବଞ୍ଚିବି 

ନିଜକୁ ପାରେନା ବୁଝାଇ 

ନିଦ୍ରା ଭାଜି ଧନ ଉଠି ବସ ଥରେ

ନିଅ ହେ ମୋତେ କୋଳେଇ ।

ତୁମ ନୀରବତା ଲୁହ ରେ ଭସାଇ

କୋହ ରେ ଭିଜାଇ ମୋତେ

ଯାତନା ଜୁଇ ରେ ଜାଳୁ ଅଛି ପ୍ରିୟା

ତୁମ ବିନା ଦିନ ବିତେ ।

ପ୍ରତି ଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ଜୀଉଁଛି ଆଜି ମୁଁ 

ଜୀଅନ୍ତା ଶବ ଟେ ସାଜି 

ମିଛ ରେ ବଞ୍ଚିଛି ସପନ ରେ ଶୁଣି

ତୁମରି ପାଦ ପାଉଁଜି ।

ଦାଇତ୍ୱ ତୁମର ତୁଲାଇ ସାରି ମୁଁ 

ତୁମ ପାଖେ ଯିବି ଫେରି 

କଥା ଦିଅ ମୋତେ କରିବ ଅପେକ୍ଷା 

ହେଉ ହେଲେ ଯେତେ ଡେରୀ  ।