ତୁଳସୀ ଅପୂଜା ରହେ

କ୍ଷେତରେ ଫଳାଏ ଅନ୍ନ ଚାଷୀ ପୋଛି ଝାଳକୁ,

ଆମକୁ ବଞ୍ଚାଏ ଦେଇ ଶସ୍ୟ ଫଳ-ମୂଳକୁ |

ଚାଷୀ ବୁଦ୍ଧି ଶ୍ରମ କଷ୍ଟ ହୁଏନାହିଁ ବିଚାର,

ସବୁ ଶ୍ରେୟ ଲାଭ ପାଏ କରୁଛି ଯେ, ବେପାର |

ମାଆ ସିନା ଜନ୍ମଦେଇ ପାଳେ ନିଜ ଛୁଆକୁ,

ଅସଲ ବେଳେ ସେ ଛୁଆ କହେ ବାପା ନାଆଁକୁ |

ଶିକ୍ଷାଗୁରୁ ଦୀକ୍ଷାଗୁରୁ ଆଦ୍ୟଗୁରୁ ଜନନୀ,

ସବୁହେଇ ଗୁରୁଭାବେ ମାନ୍ୟତା ସେ ପାଏନି |

ଲେଖକ ଭାବୁକ କବି ଲେଖୁଛନ୍ତି ପୁସ୍ତକ,

ସେହି ପୁସ୍ତକକୁ ଧରି କହୁଛନ୍ତି ଶିକ୍ଷକ |

ଠୁଳକରି ବିଚାରକୁ ଟାଣକରି ଛାତିକୁ,

ବିନା ଦରମାରେ ଖଟେ ଦିନକରି ରାତିକୁ |

ଗୁରୁ ପଦବାଚ୍ୟ କେବେ ହୁଏନାହିଁ ଲେଖକ,

ବ୍ରହ୍ମା ବିଷ୍ଣୁ ମହେଶ୍ଵର ହୋଇଥା'ନ୍ତି ଶିକ୍ଷକ |

ଅସଲ ଗୁରୁ ମୋ ମାଆ, ଅନ୍ନଦାତା କୃଷକ,

ଲେଖକ ହିଁ ଜ୍ଞାନଦାତା ଶିକ୍ଷାଦାତା ଶିକ୍ଷକ |

ସଭିଏଁ ମୋ ପାଇଁ ପୂଜ୍ୟ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସ୍ୱରୂପ,

ଗୁରୁ ଦିବସେ ପ୍ରଣାମ କରେ ଯିଏ ଅରୂପ |