ତୁ ଆଉ ମୁଁ

ପଉଷ ରାତି ର କଣ୍ଟକ ଶଯ୍ୟା ରେ 

  ତୁ ଏକ ଗୋଲାପ କ ଢି

ପ୍ରୀତି ସିକ୍ତ ମୁହିଁ କାକର ଟୋପା ଟି

   ତୋ ବକ୍ଷ ରେ ଯିବି ପଡି ।

ତୁ କୃଷ୍ଣ ଚୁଡ଼ା ର ଫୁଲ ପେନ୍ଥା ଟିଏ

  ମୁଁ ଚିତ୍ରିତ ପ୍ରଜାପତି

ତୁ ଅୟୁତ ଯୁଗ ର ଶ୍ବେତ କାନ୍ଥ ଏକ

   ମୁଁ ରଙ୍ଗ ଭରା ପଟ୍ଟ ଛବି ।

ତୁ ଶୁନ୍ୟ ଫର୍ଦ୍ଦ ଟିଏ ନୀଳ ଲଫାପା ର

  ମୁଁ ଲୋହିତ ରଙ୍ଗର ସ୍ୟା ହି

ତୁ ଭରା ଯାମିନି ର ଅସରନ୍ତି ତନ୍ଦ୍ରା

   ମୁଁ ସୁନେଲି ସ୍ବପ୍ନ ର ଛାଇ ।