ତରୁ ବିନା ଲତା କାହୁଁ ଆଶ୍ରୟ ପାଇବ

ରୀତିନୀତି ଆଦରଶେ ଭରା ଏହି ଭବ

ତରୁ ବିନା ଲତା କାହୁଁ ଆଶ୍ରୟ ପାଇବ ।

ଦୁର୍ବଳ କାଣ୍ଡ ଏ ଲତା ସବଳ ଖୋଜଇ

ତାକୁ ଭରା ଦେଇ ବଢ଼ି ଗୁଣ ପ୍ରକାଶଇ ।

ଧରାଧାମରେ ବନିତା ଲତା ସମଭାଗୀ

କୋମଳ ହୃଦୟ ତା'ର ପୁଣି କୋମଳାଙ୍ଗୀ ।

ଚେର ମୂଳ ଯେତେ ତା'ର ହୋଇଲେ ବି ଦୃଢ଼

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ଅବୟବ ହୁଏ ଲଡ଼ବଡ଼ ।

ବୃକ୍ଷ ସମ ଉପଯୁକ୍ତ ଖୋଜେ ସୁପୁରୁଷ

ଯିଏ ତାକୁ କୋଳ କରି ଭରିବ ହରଷ ।

ଉତ୍ତମ ସାଥୀଟେ ପରି ବିପଦଆପଦେ

ଭରି ଦେଉଥିବ ବଳ ସବୁ ପରମାଦେ ।

ଆଶ୍ବାସିବ ବିଶ୍ବାସରେ ପାଖେପାଖେ ରହି

ଆଶା ଭରସାକୁ କେବେ ତୁଟାଇବ ନାହିଁ ।

ଫୁଲ ଫଳ ସମ୍ଭାରରେ ହସିବ ତା' ବୁକୁ

ଦିଶିବେ ଦୁହେଁ ସୁନ୍ଦର ପରା ଆନ ଚକ୍ଷୁ ।

ପରସ୍ପର ହସଖୁସି କରି ଦିନ କାଟି 

କଳଚକ୍ରରେ ବିଦାୟ ବଢ଼ାଇ ସନ୍ତୁଷ୍ଟି ।