ତ୍ରିରଙ୍ଗା ପତାକା ତଳେ

ମନେ ପଡେ ହୋଇଥିଲି ମୁଁ

ଛଅ କି ସାତ ବର୍ଷ ବୟସର 

ପାଳିତ ହେବ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ

ସ୍ବାଧୀନତା ଦିବସ ଆମର ।

ସେଥିପାଇଁ ତ ଜାତୀୟ ପତାକା

ତ୍ରିରଙ୍ଗା ତିଆରି ଦରକାର

ଜଣାଥିଲା ଏହି ତ୍ରିରଙ୍ଗା ନାରଙ୍ଗୀ,

ଧଳା ଓ ସବୁଜ ରଙ୍ଗର ।

ମୋ ସାଙ୍ଗ ମଦନ କହିଲା ଆସନ୍ତା କାଲି 

ପରା ଅଗଷ୍ଟ ପନ୍ଦର 

ପାଳନ କରିବା ଧୁମ ଧାମରେ ସ୍ବାଧୀନତା 

ଦିବସ ଆମର  ।

ସେହି ରାତିରେ ଆଉ ମୋତେ ଆଦୌ ନିଦ

ତ ଆସି ନଥିଲା 

କିପରି ଆସନ୍ତା କାଲି ଅଗଷ୍ଟ ପନ୍ଦର ଭୋର 

ହେବ, ଭାବନାରେ ଥିଲା ।

ଭୋରରୁ ଖୁସିରେ ନୁଆ ପେଣ୍ଟ ଓ ଧଳାଜାମା 

ଖଣ୍ଡିକ ପିନ୍ଧିଲି

ଅତି ଆନନ୍ଦ ସହିତ ବାପୁଜୀ ଉ.ପ୍ରା. ବିଦ୍ୟାଳୟ 

ଅଭିମୁଖେ ଧାଇଁଲି ।

ସବୁ ସାଙ୍ଗ ଆମେ ଘର ପାଖରୁ କେତେ ଫୁଲ 

ତୋଳି ଆଣିଥିଲୁ

ତ୍ରିରଙ୍ଗା ପତାକାରେ ସେ ଫୁଲକୁ ଯତନ ସହିତ 

ବାନ୍ଧି ରଖିଲୁ ।

ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଜାତୀୟ ପତାକା କେତେ ଗରବରେ 

ଉତ୍ତୋଳନ ହେଲା

ତ୍ରିରଙ୍ଗା ପତାକା ତଳେ ଭାରତର ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ

ଗାନର ତାଳ ମନ ମୁଗ୍ଧ କଲା ।

ଜନ ଗଣ ମନ' ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ ଅଟେ ମୋ 

ଭାରତ ଦେଶରେ

ସମ୍ବିଧାନ ସଭାରେ ଗ୍ରହଣ ହୋଇଥିଲା ୨୪ 

ଜାନୁଆରୀ ୧୯୫୦ରେ ।

ଥିଲେ ସେତେବେଳେ ଆମ ପ୍ରଧାନ ଶିକ୍ଷକ 

ଗୋପାଳ ଶତପଥୀ ମାଷ୍ଟର

ପତାକା ଉତ୍ତୋଳନରେ ଗୋଟି ଗୋଟି ଫୁଲ 

ତଳେ ପଡିବା ଦୃଶ୍ୟ ଆହା କି ସୁନ୍ଦର ।

ବନ୍ଦେ ମାରତମ, ଜୟ ଜବାନ ଜୟ କିଷାନ, 

ମହାତ୍ମା କି ଜୟ, ମନ ମୋହିଥିଲା ମୋର

ତାଳି ମାରି କହିଥିଲୁ ଗଗନ ପବନରେ ଉଡୁଛି 

ଦେଖ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ପତାକା ହୋଇ ଫର ଫର ।

ଆନନ୍ଦ ଆସୁଛି ଏବେ ପଲ୍ଲୀ ଠାରୁ ଦିଲ୍ଲୀ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ

ଲହରୀ ଅମୃତ ଉତ୍ସବ ପାଇଁ, 

ଦିନ ରାତି ଘରେ ଘରେ ଉଡ଼ିବ ତ୍ରିରଙ୍ଗା

ଜାତୀୟ ପତାକା ସଭିଏଁ ଅଛୁ ଚାହିଁ ।

କାହିଁ ହିମାଳୟ କାହିଁ କୁମାରିକା ଏହି ମୋର 

ବିଶାଳ ଭାରତ ଭୂମିରେ

ଜାତୀୟ ପତାକା ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଉଡୁଛି, ଉଡିବ ଆକାଶକୁ 

ଚୁମି ଚୁମି ସ୍ବାଧୀନ ଦେଶରେ ।

ଭାରତ ମାତାର ସୁଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନ ସମସ୍ତେ

ଆମେରେ ଯେତେ ଭଉଣୀ ଭାଇ

ମହାନ୍ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ପତାକା ଉଡାଇବା ଆମେ ଆମର

ଜାତୀୟ ସଙ୍ଗୀତ ଗାଇ ଗାଇ ।

ପରାଧୀନତାର ଶୃଙ୍ଖଳ ଛିଡାଇ ଆମେ ପରା 

ସବୁ ହୋଇଛେ ସ୍ବାଧୀନ

କିନ୍ତୁ ସତରେ ଶୋଷଣ କଷଣ ଭରି ରହିଛି 

ଯାଇନି ଦୁଃଖଭରା ଦୁର୍ଦ୍ଦିନ ।

ଗରବରେ ଆମେ ସମସ୍ତେ କେତେ ଗରବେ

କହୁଛୁ ସ୍ୱାଧୀନ ଫୁଲାଇ ନିଜର ଛାତି,

ଜାତୀୟ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ପତାକା ଉଡାଉଛୁ ସରବେ

ଗାଉଛୁ ଆମର ଜାତୀୟ ଗୀତି ।

ଦୁଃଖର ବିଷୟ ନୁହେଁକି, ଦିନ ଦ୍ବିପହରେ

ଆଜିର ମହିଳା ସୁରକ୍ଷିତ ମଣୁ ନାହିଁ

ମନକୁ ପଚାରିବା ଆମେ, ପଞ୍ଚସ୍ତରୀ ବର୍ଷ ପରେ ବି 

ଭାରତ ସୁରକ୍ଷା ପାରୁନି ଦେଇ ।

ଛଅ ପ୍ରକାର ମୌଳିକ ଅଧିକାର ସବୁ ସିନା

ଆମ ସମ୍ବିଧାନରେ ହୋଇଛି ଲିପିବଦ୍ଧ

ସମାନତା କଥା କହୁଛେ ସିନା, ଅସମତା ମଧ୍ୟରେ

ବଞ୍ଚୁଛେ, ଗରିବ ମଣିଷ ହୁଏନିକି ବଂଚିତ ।

ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀ ଗୀତ ଗାଉଛେ ତ୍ରିରଙ୍ଗାର ନାମେ, 

ସତରେ ଶାନ୍ତିରେ ନାହାଁନ୍ତି କେହି

ଅଶାନ୍ତି ଭିତରେ ଆଜିର ମଣିଷ, ଆମ ରାଜନେତା 

ଶାସକଙ୍କ ଶୋଷଣରୁ ମୁକ୍ତି ନାହିଁ ।

ଭୁଲିବାନି ଆମେ ସୁବାଷ ବୀରତ୍ୱ, ଭଗତ, ଖୁଦୀ

ରାମ ଓ ବାଜିର ବଳିଦାନ, 

ଶାନ୍ତିର ଅସ୍ତ୍ର ଶିଖାଇ ଜାତିର ଜନକ

ଜିଣିଥିଲେ ପରା ବିଶ୍ଵବାସୀଙ୍କର ମନ ।

ପୂର୍ବ ପୁରୁଷଙ୍କ କେତେ ତ୍ୟାଗ ଓ ସାଧନାର ବଳେ 

ଆମେ ହେଲେ ସ୍ବାଧୀନ

ସପନ ରହିଛି, ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀ ପାଇଁ ସର୍ବେ ଏକ ହୋଇ 

ଏକତା ସୂତ୍ରେ ହେବା ବନ୍ଧନ ।

ଗାନ୍ଧୀ ଗୋପବନ୍ଧୁ ସୁଭାଷ ଭଗତ ଖୁଦୀରାମଙ୍କ 

ସ୍ୱପର ସେହି ଲଢେଇ

ଅହିଂସା ଅସ୍ତ୍ରରେ ଏକ ହୋଇ ଆମେ ଲଢିବା, 

ଲଢେଇ ତ ସରିନାହିଁ ସରିନାହିଁ  ।