ତାରେଣୀ ମାଆକୁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ

ତାରେଣୀ ମାଆ ଲୋ ଦୁଃଖହାରିଣୀ ତୁ

ଶାଳବଣେ ତୋର ପୀଠ

ଯାଇ ନପାରି ତୋ ରୂପ ଗଢି ଅଛି

ସଜାଇଛି ତୋର ରୂପ ।

ସିନ୍ଦୁର ମନ୍ଦାର ସଜାଇ ଦେଇଛି

ପିନ୍ଧାଇଛି ନାଲି ପାଟ

ବାଡ଼ି ପଟେ ଶାଳଗଛ ଲଗାଇଛି

ତା ମୂଳେ କରିଛି ପୀଠ ।

ନିମନ୍ତ୍ରଣ ତୋତେ କରୁଛି ମାଆ ଲୋ

ଥରେ ଆସି ଦେଖି ଯାଆ

ତୋ ଆଖି ପଡିଲେ ଏଇ ମୂର୍ତ୍ତିରେ

ଜୀବନ ହେବ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ।

ପାଖେ ପାଖେ ତୋତେ ରଖିବି ବୋଲି ମୁଁ

ଏଭଳି ପ୍ରୟାସ କଲି

ଦୋଷ ଯଦି ମୋର ହୋଇଛି ମାଆ ଲୋ

ଭାବେ କ୍ଷମା ଦେବୁ ବୋଲି ।

ସୁଖ ଦୁଃଖରେ ମୁଁ ତୋ ପାଖରେ ବସି

ହସିବି ଆଉ କାନ୍ଦିବି

ଆଖିରୁ ଯଦି ମୋ ଲୁହ ଗଡିପଡେ

ତୋ ପଣତେ ପୋଛି ଦେବି ।

ଅସରା ଦୁଃଖକୁ ତୋ ପାଖରେ ବାଣ୍ଟି

ନିଜକୁ ଶାନ୍ତ କରିବି

ତୁ ଅଛୁ ବୋଲି ପାଖେ ପାଖେ ମୋର

ସାହସ ଜୁଟାଉଥିବି ।