ତାରା

ଅସ୍ତାଚଳେ ଯେବେ ରବି ଲୁଚିଯାଏ

ଅନ୍ଧାର ଘୋଟି ଆସଇ ।

ରଜନୀରାଣୀ ତା କଳା ପଣତରେ 

ଧରତି ଦିଏ ଘୋଡେ଼ଇ ।।

ସୂଦୂର ଆକାଶେ ଆପଣା ପ୍ରକାଶେ 

ନିଷ୍ପ୍ରଭ ତାରକାଗଣ ।

ବିଚିତ୍ର ହୀରକ କୁସୁମ ପରାୟ

ହୁଅନ୍ତି ପ୍ରକାଶ ମାନ ।।

ଲକ୍ଷ କୋଟି ତାରା ଥାଇ ଏହି ଧରା 

ଅନ୍ଧାରେ ଅଦୃଶ୍ୟ ରହେ ।

ଏକା ଚନ୍ଦ୍ର ଆସି ଶୁଭ୍ର ଜୋଛନାର

ପ୍ରକାଶ ବିଭାସି ଥାଏ ।।

ସ୍ବପ୍ରକାଶେ ତାରା ଜ୍ୟୋତିର୍ମାନ ଯଥା

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆପେ ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟ ।

ରବି କର ପ୍ରତିବିମ୍ବେ ପ୍ରକାଶିତ 

ଆମ ଗ୍ରହ ଉପଗ୍ରହ।। 

ସୂର୍ଯ୍ୟ ସମ ସର୍ବ ତାରକା ମଣ୍ଡଳ 

ନିଜ ଗୁରୁଆକର୍ଷଣେ ।

ସୁନିୟତ ପଥେ କରି ବିବର୍ତ୍ତନ

ଭ୍ରମନ୍ତି ଦୂର ଗଗନେ।।

ଅଧୁନା ବିଜ୍ଞାନ କରୁଛି ଶୋଧନ 

ନିତି ନିତି ଗଣେ ତାରା ।

ଦୂରବିକ୍ଷଣରେ ନହୋଇ ବିକ୍ଷଣ 

ଗଣତି ଅଛି ଅଧୁରା ।।