ସୂରୁଜ ଯେବେ ଆସଇ ଉଇଁ

ସୂରୁଜ ଯେବେ ଆସଇ ଉଇଁ

           ଅନ୍ଧାର ଯାଏ ହଟି,

ସୁନା ରଙ୍ଗର ଖରା ପଡଇ

          ଫୁଲ ତ ଯାଏ ଫୁଟି ।

ଶାଗୁଆ ବିଲ,ବଣ,ପାହାଡ 

         ସପନ ଦେଖେ ଶୋଇ,

ପାହାନ୍ତି ତାରା ଦୂର ଆକାଶେ

        ଅଳସେ ମାରେ ହାଇ ।

ସୁଲୁସୁଲିଆ ପବନ ବହେ

          ଦେହକୁ ହିତକର,

ବଣ ରାଇଜୁ ଆସଇ ଭାସି

          ଶବଦ ପକ୍ଷୀଙ୍କର ।

ହସଇ ଧରା ହସଇ ମାଟି

        ହସେ ଝରଣା ନଈ,

ପରଜାପତି ତରକା ଅତି

        ଉଡଇ ଗୀତ ଗାଇ ।

ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟାର ଆଳତି ଶୁଭେ

        ମନେ ଭକତି ଭରେ,

ନାଉରୀ ଭାଇ ନାଆକୁ ଧରି

        ଧୀରେ ଆହୁଲା ମାରେ ।

ଡାମରା କାଉ ରଡି ଛଡାଇ

        ଚାଳ ଉପରେ ବସି,

ଉଠରେ ପିଲେ କରନା ମଠ

        ଶେଯ ଛାଡରେ ହସି ।

କଅଁଳ ଖରା ଦେହକୁ ପରା

        ଦିଏ ଶକତି କେତେ,

ପାଖରୁ ରୋଗ ଦୂରେଇ ଯାଏ

        ମିଳଇ ସୁଖ ଯେତେ ।