ସୁନୟନା

ଫଗୁଣ ର ଏକ ନିରୋଳା ସଞ୍ଜରେ

ଆସୁଥିଲି ଏକା ଏକା

ମନଟା ମୋ ଟିକେ ଉଦାସ ଲାଗିଲା

ବସିଗଲି ମାରି ଥକ୍କା |

କାହିଁ କେଉଁ ଆଡୁ ଲଳନାଟେ ଆସି

ରହିଗଲା ମୋର ପାଶେ

ଧୀର ପାପୁଲିରେ ମଥାକୁ ଆଉଁସି

ଚାହିଁଲା ସେ ଦରହାସେ |

ପଚାରିଲା ଧୀରେ କି ହେଲା ତୁମର

ଭଲ ନାହିଁ ତୁମ ଦେହ

କେମିତି ଲାଗୁଛି ଭଲ ଅବା ମନ୍ଦ

ଦୟାକରି ମୋତେ କୁହ |

ମଥା ଟେକି ବାରେ ଚାହିଁଲି ତା'ମୁଖ

ଚିହ୍ନା କି ଅଚିହ୍ନା ମୋର

କେଉଁ ସାହସରେ ଏକାକୀ ସଞ୍ଜରେ

କଲା ମୋତେ ହର ବର |

ଛାତିଟା ମୋହର ଥରି ଉଠୁଥିଲା

ଦେଖି ସୁନୟନା ମୁଖ

ଆଦ୍ୟ ଯୌବନେ ଯା' ପ୍ରେମରେ ପଡିମୁଁ

ହରାଇଛି ମୋର ସୁଖ |

ଶୟନେ ସ୍ୱପନେ ଦେଖୁ ଥିଲି ଯା'ର

ତ୍ରସ୍ତ ହରିଣୀ ଚକ୍ଷୁ

ଘନ କଳା କେଶ ପ୍ରଶାନ୍ତ ତା' ବେଶ

ଲାଗୁ ଥିଲା ବୌଦ୍ଧ ଭିକ୍ଷୁ |

ହାତଟାକୁ ତାର ପକାଇଲି ଧରି

ହୃଦୟ ମୋ ଗଲା ପୂରି

ନୂଆ ସହରରେ ପୁରୁଣା ପ୍ରେମକୁ

ପାଇଲି ମୁଁ ଘୁରି ଘୁରି |

ପ୍ରୀତି ମହ୍ଲାରରେ ଦେଖୁଛି ଯା' ରୂପ

ଖଦ୍ୟୋତର ଜ୍ୟୋତି ସମ

ଘୋର ତାମସାରେ ଆଶାର ଆଲୋକ

ହୃଦୟେ ଲେଖା ତା'ନାମ |