ସୁଦାମା

ଦ୍ୱାରାବତୀ ପୁର ରାଜ ରାଜେଶ୍ୱର

ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରାଣସଖା

ଭାବୁଛି ନିଜର ଅତି ଆପଣାର

ଦିଅ ଭଗବାନ ଦେଖା

ଡାକୁଛି ସୁଦାମା ଦ୍ୱାରେ

ଆସିଅଛି ଦୂରୁ ଚାଲି ଚାଲି ପଥ

ବସିଅଛି ସିଂହଦ୍ୱାରେ ।

ଦରିଦ୍ର ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅତି ଅସହାୟ

ଜୀବିକା ମୋ ଭିକ୍ଷାବୃତ୍ତି

ଆଣି ପାରି ନାହିଁ ତୁମ ପାଇଁ ସଖା

କିଛି ଉପହାର ଭେଟି

ଲାଗୁଛି ଶରମ ଲାଜ

ଛିଣ୍ଡା ତାଳିପକା ମଳିନ ମୋ ବସ୍ତ୍ର

ଲାଗୁଅଛି ଅସହଜ ।

ଭିଜିଛି ସରାଗେ ଖୁଦ ଭଜା ମୁଠି

ବାନ୍ଧିଛି ଯତ୍ନେ ସାଇତି

ଦେଇଥିଲେ ତୁମ ସଖୀ ବନ୍ଧୁ ପତ୍ନୀ

କୋଟିନିଧି ଭାବି ଅତି

ଲାଗୁଅଛି ମୋତେ ଭାରି

ଦେବାକୁ କୁଣ୍ଠିତ ନଦେଲେ ଅପ୍ରାଧ

ଲାଜେ ଯାଉଛି ମୁଁ ଜଳି ।

ଅନାଥର ନାଥ ତୁମେ ଜଗନ୍ନାଥ

ଦୟାମୟ କୃପାସିନ୍ଧୁ

ତୁମେ ଭଗବାନ ଲୀଳାମୟ କୃଷ୍ଣ

ଭାବକୁ ନିକଟ ବନ୍ଧୁ

ବୁଝିବ ମୋ ମନ ବ୍ୟଥା

ରଖିଅଛି ଆଶା ବିଶ୍ୱାସ ଭରସା

ବୁଝିବ ନାହିଁ ଅନ୍ୟଥା ।