ସ୍ପର୍ଶ

ଟାଙ୍ଗରା ଭୂଇଁରେ ମୌସୁମୀର ସ୍ପର୍ଶ

ସୃଜନୀର ଆଦ୍ୟ ନାମ 

ମରୁ ପ୍ରାନ୍ତରକୁ ମନ୍ଦାକିନୀ ସ୍ପର୍ଶ

କରେ ପୁଣି ମୁକ୍ତିଧାମ 

ସ୍ନେହ ସ୍ପର୍ଶ ପରିଣାମ 

ଇତର ପ୍ରାଣୀକୁ ନିଜର କରଇ 

ବାଘ ବି ହୁଏ ଗୋଲାମ l

ପ୍ରତି ପ୍ରାନ୍ତେ ଦେଖ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ

କରୁଣାର କେତେ ସ୍ପର୍ଶ

ବିଷାଦ ବହ୍ନିରେ ସେନେହ ସଲିଳ 

କୋଟି ମନେ ଭରେ ହର୍ଷ 

କିମ୍ପା ବିଚାର ବିମର୍ଷ 

ସଭିଙ୍କୁ ଦିଅ ହେ ଭାଇଚାରା ସ୍ପର୍ଶ

ହସୁ ଏ ଭାରତ ବର୍ଷ l

ସ୍ପର୍ଶ ଅସ୍ପର୍ଶର ଭେଦ ଭାବଠାରୁ 

ଚେତନାକୁ କର ଉଚ୍ଚ 

ସବୁରି ହୃଦୟେ ଏକ ବ୍ରହ୍ମ ସତ୍ତା 

କେହି ନୁହେଁ ଏଠି ନୀଚ୍ଚ 

ଏଇ ମୁକ୍ତିର ପାବଚ୍ଛ 

ମାନବବାଦର ମହାନଦୀ ଏ ତ

ହୃଦୟକୁ କରେ ସ୍ୱଚ୍ଛ l