ବଦଳିଛି ଆଜି ସମ୍ପର୍କର ଭାଷା ସମୟ ଦେଉଛି କି ସମାଚାର ଦେଶର ଜାତିର ଭବିଷ୍ୟ ଯେ ଗଢେ...

ଜୀବନ ଯେଉଁଠି ଅପେକ୍ଷାର ରାତି ଚିର ଅମାବାସ୍ୟା ଅନ୍ଧାର ତିଥି ସ୍ବପ୍ନ ତ ସେଇଠି ପ୍ରିୟତମା ସାଜେ..

ତୁମେ ତ ସୃଷ୍ଟିର ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ସ୍ଵାକ୍ଷର ପ୍ରତିଟି ପ୍ରାନ୍ତରେ ତଵ ଆଶିଷ ମୁଖରିତ ଧରା ଗାଇ ତଵ ଗୁଣ...

ଅତୀତ କୁକର୍ମ ଅପରେ ପୀଡ଼ନ ଦୟନୀୟ ଯେବେ କରେ ଅବସ୍ଥା

କଳଙ୍କକୁ କରି ଅଙ୍ଗର ଭୂଷଣ କଳାକାର କି ସୁନ୍ଦର କଳଙ୍କକୁ ପୁଣି ଅଳଙ୍କାର କରି ରାଧା ସତୀ ମଧ୍ୟେ ସାର

ସମୟ କ୍ରମରେ ପରଦା ଉଠଇ ସୁଖ ଦୁଃଖ ଭରା ସପନ ଝଡ଼େ

ପରିଚୟ ଦେବାପାଇଁ କେତେ ପଛ ଘୁଞ୍ଚା ଶଯ୍ୟାସଂଗୀ କରିବାକୁ ଅର୍ଥ ହୁଏ ସଞ୍ଚା ତୋ ମାଂସର ମୂଲ...

ସବୁ ରୁଣ୍ଡ ସୁଖ ଠାଇଁ ସମତା ଦୃଷ୍ଟିକୁ ଦେଇ ଧର୍ମ ମୂଲ ନେଇ ବାଣ୍ଟି ଥାନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ସୁଖ ଦୁଃଖ ସମ କହି

କର୍ମବୀର ଏକା ଧର୍ମର ତରୀରେ ଅଭିଜ୍ଞତାକୁ ଯେ କରଇ କାତ ଦେଖଇ ସାରା ଜଗତ ସଫଳତା ତାର ପଛରେ ଗୋଡାଏ ସାଧନା କରଇ ଯେ ଅବିରତ

ପିତୃପୁରୁଷଙ୍କ କେତେ କେତେ ସ୍ମୃତି ରଖିଛି ନିଜ ହୃଦୟେ