ସନ୍ତୋଷେ ନଥାନ୍ତା ଟିକିଏ ଖେଦ

      

ଶୀରି ମନ୍ଦିରକୁ ଫେରୁଛ ସାଆନ୍ତେ 

 ମାନବୀୟ ଲୀଳା ସାକାର କରି 

ଧନ୍ୟ ବଡ଼ଦାଣ୍ଡ ଧନ୍ୟ ସେ'ସେବକ

ଧନ୍ୟ ପ୍ରଭୁ ତୁମେ ଲୀଳାବତାରୀ ||

 

 ଅଭିମାନ ଅଙ୍କ କଷୁଛନ୍ତି ମାତ

  ଗମ୍ଭୀରୀ ଭିତରେ ଦ୍ବାରକୁ କିଳି 

ଭକତ ମେଳରେ ସୁଖ ବାଣ୍ଟୁଅଛ

 ମୋ'ଦୁଃଖ ମୋତେ ଗଲାଣି ବଳି ||

ମହଣ ମହଣ ସୁନାର ପସରା 

 ତୁମଲାଗି ସିନା ହୁଏ ଭିଆଣ

ଗିରୀ ସମ ଦୁଃଖ ମଥାପରେ ମୋର 

 ଅନ୍ତର ବେଦନା କିବା ନଜାଣ.. ! ||

କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ଅଙ୍କ କଷିବାକୁ ନାହିଁ 

 ମୋ'ପାଖେ ଖଣ୍ଡିଏ ଭଙ୍ଗା ସିଲଟ

ସତ ଆଉ ସତ୍ୟ ଦୁଇଟି ଅଲଗା 

 ଧନ୍ୟ ତୁମ ଦାନ ମୋର ଲଲାଟ ||

ଦୁଃଖର ଦହନେ ଜଳୁଛି ଏ'ମନ 

 ସତେକି ଛାଡ଼ିବ ପିଣ୍ଡୁ ପରାଣ 

କୂଳ ଲଙ୍ଘି ଚାଲେ ସ୍ବପ୍ନରାଜି କେତେ

 ପୂରଣ ହେବା ତ' ସାତ ସପନ ||

ଅକିଞ୍ଚନ ଅଳି ଶୁଣି ବନମାଳୀ 

ଯଦି ଦେବେ ଟିକେ ଭକ୍ତି ନୈବେଦ୍ୟ 

ଅଧିର ମନଟା ସନ୍ତାପ ଲଭନ୍ତା 

ସନ୍ତୋଷେ ନଥାନ୍ତା ଟିକିଏ ଖେଦ ||