ସନ୍ଥ ଭୀମଭୋଇ

ସନ୍ଥ କବି ଭୀମ ଭୋଇ ଅଟନ୍ତି ମହାନ, 

ଓଡ଼ିଶାର "କବୀର" ସେ ଏ କଥା ଯେ ଜାଣ ।

ଜନ୍ମିଥିଲେ ରେଢ଼ାଖୋଲ କନ୍ଧରା ଗ୍ରାମରେ,

ପ୍ରଚାରିଲେ ଧର୍ମ ସେ ଯେ "ମହିମା" ନାମରେ ।

ଜନ୍ମାନ୍ଧ ହୋଇବି ସେ ଯେ ରଚିଲେ କବିତା,

ନିଷ୍ଠା ଦେଖି ଖୁସି ହେଲେ ସ୍ବର୍ଗରେ ସବିତା ।

ପ୍ରଭୁ ନିର୍ବିକାର ବୋଲି ମତ ସେ ଦିଅନ୍ତି,

ଗୁରୁଙ୍କୁ ସେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବୋଲି ଆଶିଷ ନିଅନ୍ତି ।

ଗୁରୁ ସେବା ତାଙ୍କ ପାଇଁ ସର୍ବୋପରି ଅଟେ,

ଅନ୍ୟ ଦୁଃଖ ଦେଖି ତାଙ୍କ ଦିବସ ଯେ କଟେ ।

ନିରକ୍ଷର ହୋଇ ମଧ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ପଣ୍ଡିତ,

ବାହ୍ୟ ଆଡମ୍ବରକୁ ଯେ କରନ୍ତି ଖଣ୍ଡିତ ।

ଜାତିପ୍ରଥା ବିରୋଧରେ ସ୍ବର ଉଠାଇଲେ,

ମାନବ ପ୍ରାଣ ରେ ସେ ଯେ ହସ ଫୁଟାଇଲେ ।

କବିଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ତାଙ୍କ ତୁଳନା ଯେ ନାହିଁ,

ତାଙ୍କ ପରି ସନ୍ଥ କବି ନ ଥିବେ ଯେ କାହିଁ ।

ହିନ୍ଦୀ ରେ କବୀରଦାସ ଓଡ଼ିଆ ରେ ଭୀମ ଭୋଇ,

ଉଭୟଙ୍କୁ ଗୁରୁ ରୂପେ ମୁଁ ଯେ ସର୍ବଦା ସେବଇ ।

ପ୍ରାଣୀଙ୍କର ଦୁଃଖ ସିଏ ସହି ନ ପାରିଲେ,

ନର୍କେ ଠେଲି ଦେଇ ନିଜ ପ୍ରାଣ ଯେ ହାରିଲେ ।

ଖଲିଆପାଲି ରେ ସେ ଯେ ସମାଧିସ୍ଥ ହେଲେ,

ମାନବବାଦର ସିଏ ବାର୍ତ୍ତା ସର୍ବେ ଦେଲେ ।