ସନ୍ତାନ

 ତୁ ମୋ ଦୁହିତା ହେବୁ ଦୁଇକୁଳେ ହିତା

ନାମ ଦେଇଛି ଅନୁଷ୍କା

ପ୍ରଥମ ସନ୍ତାନ ତୁହି ବୋଲି ମୋର

ରଖିଛି ଅନେକ ଆଶା ।

ପ୍ରଥମ ବୋଲି ତୋ ଅନେକ ଦାୟିତ୍ୱ

ଯିବୁ ନାହିଁ କେବେ ଭୁଲି

ଗୁଣ ପ୍ରତିଭା ତୋ ବିକଶିତ କଲେ

ହସିବି ମୁଁ ମନ ଖୋଲି ।

ଅଷ୍ଟମୀ ଅଷ୍ଟମୀ ପ୍ରଥମ ଅଷ୍ଟମୀ

ପ୍ରଭୂ ଲିଙ୍ଗରାଜଙ୍କର

ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଏଣ୍ଡୁରି ପିଠା ମୁଁ କରିଛି

ଦେଇ ନଡ଼ିଆ ଓ ଛେନା ପୁର ।

ହଳଦୀ ପତ୍ରର ପରି ମୋ ମାଆ

ଗୁଣ ସୁବାସିତ କରି

ପାଠ ପଢି ତୁହି ବିଦ୍ୱାନ ହୋଇବୁ

ସାଥେ ସଂସ୍କାରକୁ ଧରି ।

ଜ୍ୟଷ୍ଠ, ବୟୋଜ୍ୟଷ୍ଠ ବରିଷ୍ଠ ମାନଙ୍କୁ

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଆସନ ତୁ ଦେବୁ

ତାଙ୍କ ଆଦର୍ଶ ଶିକ୍ଷାକୁ ଗ୍ରହଣ କରିଲେ

ଜଗତ ଜିତା ତୁ ହେବୁ ।

ଗୁରୁମାଆ ଗୁରୁଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ତୁ ଦେବୁ

ହୃଦୟେ ତାଙ୍କୁ ରଖିବୁ

ତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ପାଇ ତୁ ମାଆ ଲୋ

ଯଶ କୀର୍ତ୍ତୀ ଅରଜିବୁ ।

ବାପା ଭାଇଙ୍କୁ ତୁ ପର କରିବୁନି

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଦେବୁ ଢାଳି

ଭଉଣୀଙ୍କ କଥା ମାନି ଚଳୁଥିବୁ

କରିବୁନି କେବେ କଳି ।

ଜେଜେଙ୍କୁ ତୋହର ଦେଖିନାହୁଁ ସିନା

ଜେଜୀମାଆ ଭାରି ଭଲ

କଷ୍ଟ ଦେବୁ ନାହିଁ କେବେ ତାଙ୍କ ମନେ

କରୁଥିବୁ ସଦା ଗେଲ ।

ସାଙ୍ଗସାଥି ସହ କରିବୁ ନାହିଁ ଲୋ

କେବେହେଲେ ତୁ ବିବାଦ

ହେଉ ଉଚ୍ଚ ନୀଚ୍ଚ ଧନୀ କି ଗରିବ

ରଖିବୁନି ମତଭେଦ ।

ଈର୍ଷା ଘୃଣା କେବେ ରଖିବୁନି ମନେ

ଶରୀର ବୈକୁଣ୍ଠ ପୁର

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଠାରୁ ବଡ଼ କେହିନାହିଁ

ପୂଜୁଥିବୁ ହରିହର ।

 ନୂଆ ବସ୍ତ୍ର ଦେଇ କଳସ ବସାଇ

ଦେଉଛି ଚନ୍ଦନ ଟିପା

ଅଗ୍ର ପୂଜ୍ୟ ପ୍ରଭୂ ଶ୍ରୀଗଣେଶ ପରି

ବୁଦ୍ଧି ହେଉ ତୋର ସଫା ।

ବଡ଼ଲୋକ କେବେ ହେବା ପାଇଁ ତୁହି

ମନେ ଚିନ୍ତା ନକରିବୁ

ଭଲ ଲୋକ ଭାବେ ଗଢି ତୋଳିଥିଲେ

ସଂସାରେ ସୁଖୀ ହୋଇବୁ ।

ପ୍ରଥଷ୍ଟମୀ ରେ ତୋ ବୋଉ ତୋତେ

ଦେଉଛି ଏତିକି ଶିକ୍ଷା.

ଭାଇ ଆଉ ତୋର ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମାଗୁଛି ଭିକ୍ଷା ।

ଉଜ୍ବଳ ହେଉ ତୁମରି ଜୀବନ

ସଦା ତୁମେ ସୁଖୀ ହୁଅ

ପର ଉପକାର ହେଉ ତୁମ ଲକ୍ଷ୍ୟ

ଦୁଇଜଣ ନିରୋଗ ରୁହ

ତୁମେ ଦୀର୍ଘାୟୁ ହୁଅ ।