ସଂକ୍ଷିପ୍ତେ ତୁମେ ସୁକନ୍ୟା

ତୁମେ ମୋ' ରାତିର ରଜନୀସାରିକା

    ଫୁଲରାଣୀ, ବାସମତୀ।

ଅଭିସାରିକା ମୋ' ସୁରମ୍ୟ ଶେଯର

    ନିରୂପମା ମଧୁମତୀ ।।

ସୁରମ୍ୟ ଶେଯ ମୋ' ସୁବାସିତ ହୁଏ

   ତୁମ ମନ୍ଦ ଆଗମନେ ।

ମନ୍ଦାକିନୀ ହୋଇ ମଳୟକୁ ନେଇ

   ଫଗୁଣ ବୁଣ ସପନେ ।।

ସେଇ ଫଗୁଣ ତ ବରଷ ଦେଖେନା

   ମାନେନା ଋତୁ ବା ମାସ ।

ତୁମ ପଦର ସେ ମୃଦୁ ମୃଦୁ ଛନ୍ଦେ

   କରେ ନିଶାର୍ଦ୍ଧ ନିବାସ ।।

ନିଶାର୍ଦ୍ଧ ସାରିକା' ନିଶିରେ ନିଶିରେ

    ନିଶିଗନ୍ଧା ନିଶାମଣି ।

ବନ୍ଦୀ ମୁଁ ବନ୍ଧନେ ସୂକ୍ଷ୍ମ ସମ୍ଭାଷଣେ

   ପ୍ରିୟତମା ଶିରୋମଣି ।।

ଗବାକ୍ଷ ଫାଙ୍କରେ ଜହ୍ନ ଉଙ୍କିମାରେ

   ମେଘରେ ଲୁଚାଇ ଦେହ ।

ମେଘ ପଣତ ବି ତୁମ ଛଟା ଦେଖି

   ସରମିଯାଏ ତା'ମୁହଁ ।।

ସୁଖ ଶର୍ବରୀ ଗୋ ଦୁଃଖ ଛୁଏଁ ନାହିଁ

   କଥା ମେଳାପୀ ମେଳାପୀ ।

ନିଦ ହଜିଯାଏ    ହଜି ଛପିଯାଏ

  ଓଠ ଗୋଲାପୀ ଗୋଲାପୀ ।।

ଗୋଲାପୀ ଓଠରୁ ମଧୁ ମଧୁ ହୋଇ

   ଝରେ ଭାଷା, ଭାବ ପୁଷ୍ଟି ।

ଆପଣା ପଣିଆ   ବଚନ ତୁମରି

   ମୋହିନିଏ ସାରା ସୃଷ୍ଟି ।।

   

ଗୋଲାପ ଫୁଲ ତା'ପାଖୁଡା ଉଡେଇ

   ସଜାଇ ଶେଯ ଯତନେ ।

ତୁମ ଆଗମନ   କରେ ନିରୀକ୍ଷଣ

   ନିଶିଦିନେ ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ।।

ଆଗୋ ମଦାଳସୀ ରୂପସୀ ଉର୍ବଶୀ

    ସବୁ ଗୁଣେ ସୁନିପୁଣା ।

ଆର୍ଯ୍ୟ ନାରୀ ତୁମେ ଭାରତ ସଂସ୍କୃତି

    ସମୃଦ୍ଧିରେ ବହୁଗୁଣା ।।

ସେଇଥିପାଇଁ ତ   ବିଶ୍ୱ ଜନନୀ ବି

    ତୁମକୁ ଦିଏ ସମ୍ମାନ !

ଆମ ଜାତି ପାଇଁ ଆମ ଦେଶ ପାଇଁ

   ତୁମେ ନାରୀ ଗରୀୟାନ ।।

ହେ ନାରୀ,ନମସ୍ୟା ବିଶ୍ୱରେ ସୁଯଶା

   ବନ୍ଦନୀୟ ସୁବରେଣ୍ୟା ।

ଜନନୀ,ଭଗିନୀ,  ଜାୟା ସ୍ୱରୂପିଣୀ

  ସଂକ୍ଷିପ୍ତେ ,ତୁମେ ସୁକନ୍ୟା ।।

ସବୁ ରୂପେ ତୁମେ  ସିଦ୍ଧ,ଶୁଦ୍ଧ,ଶୁଭ୍ରା

  ଲାବଣ୍ୟ,ଆର୍ଯ୍ୟ, ଭାରତୀ ।

ତୀର୍ଥ ସ୍ୱରୂପିଣୀ  ବିଶ୍ୱ ବିମୋହିନୀ

  ମର୍ଯ୍ୟାଦା, ମୃଣ୍ମୟୀ ମୂର୍ତ୍ତି ।।