ସନ୍ଦେହ

କାଉଁରୀ କୋଥଳି କାଉଁରୀ ପଦ

ଅଣଲେଉଟା ସେ ରୁକୁଣା ରଥ

   ମନରେ ହୋଇଲେ ଜାତ

ସମ୍ପର୍କେ ଲଗାଏ କଳଙ୍କର ଦାଗ

   ସନ୍ଦେହ ନାମେ ବିଖ୍ୟାତ ।

ଦେଖି ହୁଏନା କି ଛୁଇଁ ହୁଏନା 

ଅକଳନା ଅଟେ ତା ପରିସୀମା

   ଅନୁଭବରେ କଳନା

ଧସେଇ ପଶଇ ଜୀବନରେ ସେହି

   ପଶିଲେ ଛାଡି ଯାଏନା ।

ରକ୍ତରେ ରକ୍ତରେ ପକାଏ ବାଡ

ସୃଷ୍ଟି କରଇ ସେ  ଅଶାନ୍ତ ଝଡ଼

   ମହାବାତ୍ୟା ଠାରୁ ବଡ

କିଛି କ୍ଷଣେ ଶାନ୍ତ ହୁଏ ମହାବାତ୍ୟା

   ଥମେନି ସନ୍ଦେହ ଝଡ ।

ସ୍ଵାମୀ ଠାରୁ ସ୍ତ୍ରୀରୀ ଅଲଗା ହୁଏ

ପ୍ରେମର ପଥରେ  କଣ୍ଟା ବିଛାଏ

    ଭରି ଦିଏ ହାହା କାରେ

ନିଜେ ଜଳୁଥାଏ ଅନ୍ୟକୁ ଜଳାଏ

   ସନ୍ଦେହର ମାୟାଜାଲେ ।

ବାପା ମାଆ କୁ ସେ ପର ସଜାଏ

ଭାଇର ଦୂର୍ଗୁଣ ଭାଇ ବି ଗାଏ

   ପର କରେ ସାଙ୍ଗ ପରା

ପ୍ରେମିକ ପ୍ରେମିକା ଜୀବନରେ ଏକା

   ଭରି ଦିଏ ବିଷ ଜ୍ଵାଳା ।

ସନ୍ଦେହର ଶେଷ ପାଉଁଶ ଗଦା

ବୁଝିଲା ବେଳକୁ ସବୁ ଯେ ପଦା

   ତମସା ଛନ୍ନ ଜୀବନ

ଅନୂତପ୍ତ ନିଆଁ ଜଳି କରେ ଧୁଆଁ

   ଜୀବନ ପାଉଁଶ ସମ ।

ସହଜ ନୁହଇ   ସନ୍ଦେହ ଫାଶ

କେତେ ପରିବାର କରେ ବିନାଶ

    ଆକର୍ଷେ ଦୁର୍ବଳ ମନା

ସନ୍ଦେହକୁ ଯିଏ ଶତ୍ରୁ ପଣେ ନିଏ

   ସେ ହୁଏ ଜଗତେ ଜିତା ।