ସ୍ନାନ

ତୁଠ ପଥର ରେ 

ଘଷି ହେଉଛି ତଟିନୀ 

ଗୋବରର ଗଂଧ 

ଧାନ ଉଁଷା କଳା 

କାଙ୍କସିଝା ଦାଗ 

ମନ ପୋଡା ଜଳା ।

ମାଜୁଛି ମୁହଁ କୁ 

ଚିକ୍ ଚିକ୍ ଚମକୁଛି 

ତାଜା ଚାପୁଡା ର ଚିହ୍ନ ,

ଫଟା କପାଳରେ ନେସୁଛି ହଳଦୀ 

ଜହ୍ନି ଫୁଲ ପରି ଦାଉ ଦାଉ 

ଜଳୁଛି କି ଜହ୍ନ  ।

ଅଙ୍ଗୀକାର କରିଛି ଦୁଃଖ କୁ 

ଅଙ୍ଗାର ତ ସୁଖ 

କାଚି କୁଚି ସୁଖଉଛି 

ନଦୀର ପଠା ରେ 

ମଳି ଲଗା ସଂପର୍କ ଅନେକ ।

ମୁର୍ହୁ ମୁର୍ହୁ ମୂର୍ଛା ଯାଏ ଇଛା 

ଆଂଜୁଳା ଆଂଜୁଳା ପାଣି 

ଆକୁଳରେ ଛିଟା ମାରେ 

କଉ ଫେରୁଛି ଯେ ଚେତା  ।

ଧୋଇ ଧାଇ ବୋଝେ ଅବସାଦ 

ଗରା ରେ ଗରାଏ ଆଶା 

କାଖରେ ଜାକି ସେ 

ବେଗି ବେଗି ଘରମୁହାଁ 

ଥାପି ଓଦା ଓଦା ପାଦ ।