ସମୟ

ବସ୍ତୁବାଦୀ ଏଇ ଦୁନିଆରେ ସତେ 

କିଏ ବା ଅଟେ କାହାର 

ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ଭାସନ୍ତି ସଭିଏଁ 

ସମୟ ନଈ ର ଧାର ||

ମରତ ଧାମରେ ଜନମ ଲଭିଲେ 

ମରଣ ଦିନେ ବରିବ

ତଥାପି ମଣିଷ ଭାବନାରେ ବୁଡ଼େ 

ପୃଥିବୀ ଜୟ କରିବ ||

ଅସରନ୍ତି ଆଶା ଅନେକ ସପନ 

ମନେ ବାନ୍ଧେ ତାର ବସା 

କର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ ରତ ହୋଇ ଅବିରତ

 ବଢ଼ଇ ଆଶା ଭରସା ||

କ୍ଷଣିକେ ମଉଳେ ମନର ଭାବନା 

ଆତ୍ମା ଯେବେ ହୁଏ ଦୂର 

ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ ସଖା ସହୋଦର 

ବିଳାପ ହୁଅଇ ସାର ||

କଳ୍ପନା ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗ ବୋଳି ହୋଇ 

କରୁ ସର୍ବେ ଅଭିନୟ 

କିଏ ଜାଣେ କେବେ କାହା ଅଭିନୟ 

ନିମିସେ ହେବ ବିଲୟ ||

ଗୋଟିଏ ସୂତ୍ରରେ ବନ୍ଧା ଏ ଜଗତ 

ତ୍ରାଣ କର୍ତ୍ତା ଯେ ଈଶ୍ୱର 

ଆଗ ପଛ ହୋଇ ଯିବା ତ ସରବେ 

ସମୟ ଆସିବ ଯାର ||

ମୂଲ୍ୟବାନ ଏହି ସମୟକୁ ଦେଖି 

କର୍ମ କରେ ଯେଉଁ ଜନ

ଦୁନିଆ ଭିତରେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ସେହି 

ଜଗତରେ ହୁଏ ଧନ୍ୟ ||