ସମୟ

ସମୟର ଧାରେ ଚାଲୁଥିବି ବଂଧୁ

ସମୟର ପଦ ବାରି,

ସୁଖି ହେଉଥିବି ସମୟ ସୁଅରେ

ସମୟକୁ ଅନୁସରି,

ସମୟ ତ ବଳବାନ,

ସିଏ କାଳଚକ୍ର କାଳଠାରୁ ବଡ଼

ସବୁଠାରୁ ବଳିୟାନ |୧|

ଅପେକ୍ଷା କରେନା ସମୟ କାହାକୁ

ସିଏ ତ ସବୁରି ଆଗରେ,

ଖେଳ ଖେଳୁଥାଏ ସବୁରି ଜୀବନେ

ବାୟୁ ହୋଇ ଜୀବ ଭିତରେ,

ଆରମ୍ଭ ନାହିଁ କି ଅନ୍ତ,

ଦିନ ପରେ ରାତି ରାତି ପରେ ଦିନ

ସମୟଟା ବଳବନ୍ତ |୨|

ସକାଳ ସୂରୁଯ ବଢ଼ି କ୍ରମେ ହୁଏ

ତେଜିୟାନ ମଧ୍ୟାହ୍ନରେ,

ସମୟ କ୍ରମରେ ତେଜ କମିଯାଇ

ବସେ ପଶ୍ଚିମାକାଶରେ,

ରାତ୍ରୀ ଅନ୍ଧକାରେ ଲୁଚେ,

ସମୟ ଲୁଚେନା ଠିକ ଚାଲୁଥାଏ

ପହଞ୍ଚିବ ଯାଇ ଉଚ୍ଚେ |୩|

ବିଷୟା ବିଷରେ ଆଶକ୍ତ ମଣିଷ

ସମୟକୁ ଭୁଲିଯାଏ,

ନିଜ ପରାକ୍ରମ ବୀରତ୍ବ ବଖାଣି

ବଡ଼ିମା ଦେଖାଉଥାଏ,

ଭାରି ଅଭିମାନ ତାର,

ସମୟ ମାନେନା କାହା ଅଭିମାନ

କରିଦିଏ ଚୁରମାର |୪|

ଯେବେ ତୁ ଚିହ୍ନିବୁ ସମୟ ସ୍ରୋତକୁ

ଚିହ୍ନିବୁ ନିଜକୁ ତେବେ,

ଆତ୍ମା ପରମାତ୍ମା ଦର୍ଶନ ଲଭିବୁ

ପରଂବ୍ରହ୍ମ ନିଜ ହୃଦେ,

ପରମାତ୍ମା ଯେ ସମୟ,

ତାର ହାତ ଧରି ଆଗକୁ ଚାଲିଲେ

ତୁଟି ଯିବ ସବୁ ଭୟ |୫|