ସ୍ମୃତି କି ଲାଗେ ସୁନ୍ଦର

କୁହ କିଏ ଅଛି ସତୀ ଶିରୋମଣି

ଜଳିଜଳି ନିଜ ସହ,

ଜଳିବା ଧର୍ମ କୁ ପର କରିଦେଇ 

ସହିଛି ଆପଣା ଦେହ ,

ମନ ନିରିମଳ ନିର୍ଝର ଝରଣା 

ପାଉଣା କି ଲୋଡିଥାଏ?

ଆପଣା ପରାଣ ସତୀ ସିମନ୍ତିନୀ

କେବେ ବି ଅଲୋଡା ନୁହେଁ।

ସତୀ ଅସତୀ ର ପ୍ରଭେଦ କିମ୍ପାଇଁ

ସାଲିସ୍ ତ କରିନାହଁ,

ତଥାପି ତୁମେ ଗୋ' ପୂଜ୍ଯା ଜଗତେ 

ନାହିଁ ଏ ଦେହର ମୋହ ।

ସୁଖୀ ହେବାପାଇଁ ଉଚ୍ଚାଟ ମନ 

ନିତ୍ୟ ଚୈତନ୍ୟ ଖେଳା,

କଳଙ୍କିତ ନୁହଁ,ସଖୀ ଗୋ' ଏ ଦେହ 

ସହେ ଯେ ସଂସାର ଜ୍ଵାଳା ।

ଚାରି ଦିଅ ଯେତେ ଅଛି ଦସ୍ତାବିଜ

ବଦଳାଇ ଋପରେଖ,

ଆପଣା ଜୀବନ ଜୀଇଁବା ଶିଖିବା 

ନୁହେଁ କେବେ ମହାପାପ । 

ଦେହ ଶହେ ଭାଗ ସତ ଗୋ' ସଜନୀ 

ଏଇତ ସୃଷ୍ଟିର ଲୀଳା,

ନାରୀ ନୁହଁ କେବେ କାହାର କଣ୍ଢେଇ

ନୁହେଁ ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା।

ଜହ୍ନ ତ ସୁନ୍ଦର ମନ ବି ସୁନ୍ଦର

କଳଙ୍କିତ ଅଳଙ୍କାର,

କଳଙ୍କ ନଥିଲେ କୁହତ ଗୋ' ସଖୀ

ସ୍ମୃତି କି ଲାଗେ ସୁନ୍ଦର ।

ଯା ମନ ଯେମିତି ଭାବନା ସେମିତି

କହିଲେ ଦୁନିଆ କହୁ,

ସ୍ମୃତି ଦସ୍ତାବିଜ ପାଥେୟ କରି ଗୋ'

ଏ ଜୀବନ ବଞ୍ଚିଯାଉ ।

କିଏ କୁହ ସତୀ ପାଇଛି ପ୍ରଶଂସା

ନଜଳି ଜୀବନ ସାରା,

ଜଳିବାର ଯଶ ଦୀପ ଭାଗ୍ଯେ ସିନା 

ସଳିତା ତ ଅପାସୋରା।

କର୍ମ ବଳେ ସିନା ଜିଣେ ଭୂମଣ୍ଡଳ

ଭାଗ୍ୟ କୁ ଭରସା ନାହିଁ,

ଆଜିର ଜୀବନ କାଲିକି ନଥିବ 

ଏ ପରୀକ୍ଷା କାହାପାଇଁ ?

ପରିଚୟ ପାଇଁ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ସଖି

ସତୀ ଅସତୀ ପରୀକ୍ଷା,

ଆପଣା କରମ ବଳେ ହିଁ ଜୀବନ-

ପାଏ,ଏ ମଣିଷ ଶିକ୍ଷା ‌।