ସମ୍ପର୍କର ମୂଳଧନ

ବିଶ୍ବାସ ଭରସା ସେନେହ ଆଦର

ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଭକ୍ତି ସମର୍ପଣ

ସହନଶୀଳତା ସୁମଧୁର କଥା

ସମ୍ପର୍କର ମୂଳଧନ ।

ନୀତି ଆଦର୍ଶରେ ବିନିଯୋଗ କଲେ

ବଢ଼ିବଢ଼ି ଚାଲେ ତାହା

ଦୟା କ୍ଷମା ପ୍ରୀତି-ସୁଧାର ବରଷା

ସମ୍ପର୍କରେ ତୋଳେ ଆହା !

ସେ ମୂଳଧନରେ ବଳୀୟାନ କେହି

ଖଟାଇ ବୁଦ୍ଧି ବିବେକ

କିଣୁ କିଣୁ ନିଜ ଆତ୍ମୀୟଙ୍କ ମନ

ସାଜେ ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ ।

ବଦଳାଇ ପାରେ ସମ୍ପର୍କ ଭିତରେ

ଥିଲେ ବି ଦୁର୍ମତି କିଏ

ଉଇଁ ଉଠେ ସତେ ନୂତନ ସୂରୁଜ

ସେହି ଅଜ୍ଞାନ ହୃଦୟେ ।

ପରସ୍ପର ବାଣ୍ଟି ସୁଖ ଶରଧାକୁ

ଚଳାଇ କରମ ନାବ

ବୋଳି ହେଉଥାନ୍ତି ମୁଖରେ ନିଇତି

ଆନନ୍ଦର ଅନୁଭବ ।

ଯେ କରେ ଆୟତ୍ତ ସେ ସରବ ମିତ

ସମ୍ପର୍କେ ନଥାଏ ଫାଟ

ସକଳ ହୃଦୟେ ତୋଳି ଘର ସିଏ

କରେ ସୁଖ ଶାନ୍ତି ଭେଟ ।

ଏସବୁ ଧନର ଯିଏ ହାତଛଡ଼ା

ଜୀବନଟା ତ୍ରୁଟିଯୁକ୍ତ 

ଗତି କରିକରି ଅଶାନ୍ତି ଭିତରେ

ହଜାଏ ନିଜ ମହତ ।

ଗଡ଼ିଗଲା ପରେ ସମୟଟା ଯେବେ

ବୁଝଇ ମହତ୍ତ୍ଵ କେହି

ଧରି ଅବସୋସ ବୁହାଇ ଲୋତକ

ବେଦନାରେ ଭିଜୁଥାଇ ।

ଚିତ୍ତ ସଞ୍ଜମତା ନ କରି କାହିଁକି

ହରାଇବା ଏହି ଧନ

ଆସିଥିଲେ ଖାଲି ଚାଲିଯିବା ଖାଲି

ଏତ ଜୀବନଦର୍ଶନ ।

ଖଟାଇ ପାରିଲେ ସିନା ମୂଳଧନ 

ବଢ଼ି ବିରାଟ ଆକାର

ଯାଚି ଦେଉଥିବ ସମ୍ପର୍କର ମୂଲ

ନଥିବ ମନେ ବିକାର ।