ସମ୍ପଦ ବେଳେ ସର୍ବେ ସଖା

ସମ୍ପଦ ବିପଦ ଜୀବନେ ମୂଦ୍ରାର

ଅଟେ ଦୁଇଗୋଟି ପାର୍ଶ୍ଵ

ବିପଦେ ନ ଲାଗି ସମ୍ପଦେ କି ଲାଭ

ବୁଝିବ କି ଏ ମଣିଷ !

ସମ୍ପଦ କାଳରେ ସଖା ସହୋଦର

ଦୂରେଇ ଯାଏ ବିପଦେ

ବିପଦ ଶିଖାଏ ଲୋକଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିବା

ସମ୍ପଦେ ଅଚିହ୍ନା ଲାଗେ ।

ସମ୍ପଦ କାଳରେ ମିଠା ମିଠା କଥା

ସମ୍ପର୍କର ଲମ୍ବା ଧାଡ଼ି 

ବିପଦ ଆସିଲେ ଧାଡ଼ି ଛିଡ଼ି ଯାଏ

ସମ୍ପଦ ସ୍ଵାର୍ଥ ଦଉଡ଼ି ।

ସମ୍ପଦ ସମୟେ ଆଜ୍ଞା ଅବଧାନ

ସନମାନ ହଇ ଚଇ

ସମ୍ପଦ ସରିଲେ ଚିହ୍ନା ଯେ ଅଚିହ୍ନା

ସମୟ ଯେ ନ ମିଳଇ ।

ସମ୍ପଦେ ବିଭୋର ବିପଦେ କାତର

ନୁହଁଇ ମଣିଷ ଧର୍ମ

ସମ୍ପଦେ ବିପଦେ ସମ ଭାବାପନ୍ନ

ଏହା ଅଟେ ଶାସ୍ତ୍ର ଜ୍ଞାନ ।

ନିଜ ବିପଦର ଅନୁଭବ ନେଇ

ଅନ୍ୟ ବିପଦ ମାପିବା

ସଂପଦକୁ ଅନ୍ୟ କାମରେ ଲଗାଇ

ବିପଦୁ ଉଦ୍ଧରି ଦେବା ।

ଯେଉଁ ସଂପଦ ଯେ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲାଗେନି

କି ଲାଭ ସେ ଥାଇ ପାଶେ

ସଂପଦ ସମୟେ ସାବଧାନ ଥିଲେ

ଲୋକ ମୁହେଁ ଭାବ ଦିଶେ ।

ମଣିଷ ଜୀବନ ମାନବିକ ଗୁଣେ

ଭରିବା ଆତ୍ମ ଚେତନା

କାହା ସଙ୍ଗେ ଯଦି ସଂପର୍କ ଯୋଡିବା

ସମ୍ପଦ ଦେଖି ନ ନେବା ।

ମଣିଷ ଜୀବନ ସମ୍ପଦରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ

ଖାଲି ଟଙ୍କା ସୁନା ନୁହେଁ

ଜ୍ଞାନ ଓ ପ୍ରେମର ଅମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପଦ

ମଣିଷ ପାଖରେ ଥାଏ ।

ସମ୍ପଦକୁ କାହା ବିପଦେ ଲଗାଇ

ମିଳଇ ଯେଉଁ ସନ୍ତୋଷ

ସେ ସନ୍ତୋଷ କେବେ କେଉଁଠି ମିଳେନି

ଯେତେ ଥାଉ ବି ସମ୍ପଦ ।

ସମ୍ପଦେ ବୋଲାନ୍ତି ସଖା ସହୋଦର

ବିପଦେ ନଦ୍ୟନ୍ତି ଧରା

ସ୍ଵାର୍ଥର ପଛରେ ମଣିଷ ଧାଇଁଲେ

ଅମଣିଷେ ହେବ ଗଣା ।

ସମ୍ପଦ ବେଳରେ ସର୍ବେ ସଖା ବୋଲି

ଯେଉଁ ଆପ୍ତ ବାକ୍ୟ ଅଛି

ସମାଜର ଦୃଶ୍ୟ ସେ କଥାରେ ଲେଖା

ତାହା ହିଁ ଦେଖା ଯାଉଛି ।