ସ୍ମାରକ ଜ୍ବଳନର

କଜ୍ଜଳ ନାଇଁଛି ଆଖିରେ ପ୍ରିୟା ମୋ

କଳଙ୍କ ନ ପାରେ ଦେଖି ।

ନିନ୍ଦା ଅପବାଦ ଭୁଲିଛି ପ୍ରିୟା ମୋ

ରାଧା ପ୍ରେମ ଯାଇଛି ଶିଖି ।

ଦେଇ କି ପାରିବି କୃଷ୍ଣ ପ୍ରେମ ତାଙ୍କୁ

କାମନା ବାସନା ଧରି।

ମର୍ତ୍ତ୍ୟର ମାନବ କାମନା ରହିତ

କିପରି ହେବି ଦେବ ସରି ।

ମୋ ଛାତିର ନିଆଁ ଜଳୁଛି ଜଳିବ

ତୋ ଗଭା ଗଜରା ପାଇଁ ।

ତୋ ଓଠ ପରଶ ନାଲି ଦସ୍ତଖତ

ମୋ ପାଇଁ ସାଜିବ ନାହିଁ।।

ମେଘ ହୋଇ ଯଦି ବର୍ଷି ଯିବି ମୁହିଁ

ଭିଜିବ ତୋ ତନୁ ମନ ।

ନିଆଁ ଲିଭି ଯିବ ଧୂଆଁ ରହିଯିବ

ପାଇବୁ ନିନ୍ଦା ଅପମାନ ।

ତୋ ମୁଖରୁ ହସ ଛଡ଼ାଇ ନେବିନି

ହେଉ ପଛେ ଛଳନାର ।

ତୋ ଦୁନିଆଁ ହସେ ତୋରି ହସରେ

ସେ, ମୋ ସ୍ମାରକ ଜ୍ବଳନର।

ପରେଶ ଚନ୍ଦ୍ର ଦାସ,

ଗୋପାଳପୁର, ଭୋଗରାଇ,ବାଲେଶ୍ୱର