ସମାଜର ଅଙ୍ଗ

ସଞ୍ଜ ଆସିଯାଏ ରଙ୍ଗ ତୁଳୀ ଧରି,

ସୂରୁଜ ଗଲେ ବୁଡି ।

ବୟସର ଗାଡି ଗଡି ଗଡି ଗଲେ,

ଆଉ ଆସେନାହିଁ ଫେରି ।।

ଜୀବନ ସାଗରେ ଜୁଆର ଆସୁଛି,

ସ୍ଥାନ,କାଳ ଦେଖେନାହିଁ ।

ସଜାଗ ହୋଇ ହେ ଜଗତେ ଚାଲିବ,

ମଥାକୁ ସଦା ନୁଆଇଁ ।।

ବିଧାତା ଲେଖିଛି ବିଧାନ ଆମରି,

କରିପାରିବାନି ଆନ ।

ଆମେ ବା ମଣିଷ ମଣିଷତ୍ୱ ରଖି,

ସଭିଙ୍କୁ ଦେବା ସମ୍ମାନ ।।

ମାଟିର ମାନବ ମାଟିରେ ମିଶିବୁ,

ଗର୍ବ,ଅହଂକାର ଛାଡି ।

ପଶୁପକ୍ଷୀ,ବୃକ୍ଷ ଅବା ନର,ନାରୀ,

ସଭିଙ୍କୁ ନେବା ଆଦରି ।।

ମନରେ ରଖିବା ସଂଯତ ଆମରି,

ଭାଷାକୁ ଦେବା ସମ୍ମାନ ।

ଆମ ମାତୃଭାଷା ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାକୁ,

କରିବାନି ଅପମାନ ।।