ସମାଜକୁ ବାର୍ତ୍ତା

     

ବହୁତ ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଖୁଛି ସମାଜେ

ନିଜ ରଙ୍ଗ ବଦଳାନ୍ତି,

ବୟସ ବଢିଲେ ସେହି ଲୋକ ପୁଣି 

ଢ଼ଙ୍ଗ ବି ବଦଳିଦ୍ୟନ୍ତି ।

ଯାହାର ହାତର ସଂକେତ ମିଳିଲେ

ପଥର ବି ଥରି ଯାଏ,

ସମୟ ଆସିଲେ ସେହି ହାତ ଦିନେ

ଥର ଥର ହେଉଥାଏ ।

ଯଦି ଭାବେ କେହି ଚିତ୍କାର କରିଣ

ସତ୍ୟକୁ ମିଥ୍ୟା କରିବ,

ସତ୍ୟ ପରା ଅଟେ ଶୁଭ୍ର ଓ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ

କେହି କେବେ ନ ପାରିବ ।

ଯୌବନର ଶକ୍ତି ଧନ ଓ ସମ୍ପତ୍ତି

ଏତ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦାନ,

ଏହି ପାଇଁ ଏତେ ଗର୍ବ ଅହଙ୍କାର

ଅଯଥାରେ କରୁ ମନ ।

ଯାହା ମୁଁ ଦେଖୁଛି ତାହା ମୁଁ ଲେଖୁଛି

ଆଜିର ସମାଜ କଥା,

ସେହି କଥା ପାଇଁ ଆଜି ସମାଜକୁ

ଦେଉ ଅଛି ଏହି ବାର୍ତ୍ତା ।

ଖୁସି କରିପାର  ଯଦି କାହାରିକୁ

ସମସ୍ତ ଙ୍କୁ ଖୁସି ଦିଅ,

ଦୁଃଖ ଦେବା ପାଇଁ ବହୁତ ଅଛନ୍ତି

ତହିଁରୁ ଦୁରରେ ରୁହ ।