ଶୁଖିଲା ପତର

ବୟସ ମୋ ଅତିକ୍ରାନ୍ତ

ସମୟ ସୁଅରେ

ପଡ଼ିଛି ଖସି ମୁଁ ଆଜି

ପାଦପ ପାଦରେ ।

ଅଲୋଡା ଅଖୋଜା ମୋର

ଦୁର୍ବଳ ଜୀବନ

ପାଇ ନାହିଁ କୋଉ କାଳୁ

ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ପ୍ରେମ ।

ପାଦର ଆଘାତେ ମୋର

ଭାଙ୍ଗେ ମେରୁ ହାଡ଼

ଦାଉ ସାଧେ ବାରମ୍ବାର

ପବନର ମାଡ ।

ତୁମେ ଯଦି ଭାବୁ ଥାଅ

ମୋ ଜୀବନ ବ୍ୟର୍ଥ

ଭାବନା ତ ମିଛ ସିନା

ନୂହେଁ ସବୁ ସତ ।

ନୂହେଁ ବ୍ୟର୍ଥ ମୋ ଜୀବନ

ନୂହେଁ ମୁଁ ଅଲୋଡା

ବିକ୍ଷିପ୍ତ ଜୀବନ କୁ

କରିପାରେ ସଜଡା ।

ଡାଳ ଚ୍ୟୁତ ମୁଁ ଯେ

ଶୁଖିଲା ପତର

ଆଗକୁ ମୁଁ ଆଗେଇବି

ପାଇ ତୁମ ସ୍ନେହ ଘୃଣାର ।