ଶ୍ରାବଣ ସନ୍ଧ୍ୟା

ମୂଷଳ ଧାରାରେ ବରଷେ ବରଷା

ଶ୍ରାବଣ ସନ୍ଧ୍ୟା କାଳରେ ।

ଅଶନି ଗର୍ଜନ ଶୁଭେ ଘନ ଘନ

ଚପଳା ଚମକ ମାରେ ।

ଗୋବତ୍ସା ଫେରନ୍ତି ନିଜ ଗୋଶାଳାକୁ

ସିକ୍ତ ହୋଇ ବରଷାରେ ।

ଚଉରା ମୂଳରେ ଦୀପ କି ଜଳିବ

ଦୀପ ଜଳିଲା ଗୃହରେ ।

ଗାଁ ଗଣ୍ଡା ରାସ୍ତା ସହର ବଜାର

ଯହିଁ ଦେଖ ଜଳାର୍ଣ୍ଣବ ।

ଆବଶ୍ୟକ ଯଦି ନିହାତି ନ ପଡେ

ବାହାରକୁ କିଏ ଯିବ ?

ବାହାରୁ ଘରକୁ ଫେରୁଛନ୍ତି କେହି

ବର୍ଷାତି ବା ଛତା ଧରି ।

ପାଣି କାଦୁଅରେ ପଚ ପଚ ହେଲା

ଗାଁ ଦାଣ୍ଡଟା କିପରି   ?

ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟା ବାଜେ ଦେବାଳୟେ ଏବେ

ହେଉଛି ସନ୍ଧ୍ୟା ଆଳତି  ।

କଳା ବାଦଲରୁ ବରଷା ଗଳୁଛି

ତାରା ଚନ୍ଦ୍ର ନ ଦିଶନ୍ତି  ।

ବରଷା ନଥିଲେ କଳାମେଘ ଦେଖି

କେକୀ ତା ପୁଚ୍ଛ ମେଲାଇ  ।

ନୃତ୍ୟ ଆରମ୍ଭିଲେ ଦିଶେ ଅପରୂପ

ମୁଖେ କେ ପାରିବ କହି  ।

ଚାତକ ଆନନ୍ଦ ଲଭି ବାରିଧାରା

ନିବାରିଛି ତୃଷା ତା'ର ।

ସବୁଜିମା ଦିଶେ ଧରଣୀର ବକ୍ଷ

ଗାଲିଚା କିବା ଘାସର ।

କିଶଳୟ ପନ୍ତି କି ଶୋଭା ପାଆନ୍ତି

ବିରାଜିତ ପୁଷ୍ପ ପନ୍ତି ।

ତରୁଲତାଚୟ ଶୋଭାର ନିଳୟ

ମନ ମୀନ ଆକର୍ଷନ୍ତି ।

ଶ୍ରାବଣର ସନ୍ଧ୍ୟା ପୁଲକ ଜଗାଏ

ପ୍ରେମାସ୍ପଦ ହୃଦୟରେ ।

ଦର୍ଦ୍ଦୁର ରଡିରେ ପିକ ନୀରବଇ

ଏହା ବିଚିତ୍ର ମହୀରେ ।