ଶୀତର ପହିଲି ପରଶ

ଶିଶିର ଶେଷରେ ପ୍ରବେଶଇ ଶୀତ

ଜାଡର ମାଡ଼ ରେ ଦେହ ହୁଅଇ କମ୍ଫିତ ।

ଶୀତର ପହିଲି ସ୍ପର୍ଶ କି ଆନନ୍ଦମୟ

ମଧୁ ଝରା ଝରେ ପ୍ଲାବି ମନ ଓ ହୃଦୟ ।

ଆସଇ ଆହା କି ଦିବ୍ୟ ଚେତନା ସ୍ପନ୍ଦନ

ଘେନି ଯେ ସମୟ ଦେହେ କମ୍ପ ଘନ ଘନ ।

ଶୀତଳ ପବନ ଚଳ ଲୋଲ ପ୍ରାତ, ସନ୍ଧ୍ୟା

ନବ ଚମକରେ ପୁଲକିତ କରେ ସଦା ।

ଶୀତ ପୋଷାକ କିଣିବା ପାଇଁ କି ତତ୍ପର

ବସେ କେତେ ଶୀତ ବାସ, ବିପ୍ପଣୀ , ବଜାର ।

ଜ୍ୟାକେଟ, ଟୋପି, ଚାଦର , ଆଉ ମଫଲର

ସଂଗ୍ରହ କରି ରଖନ୍ତି ଆପଣା ପାଶର ।

କନ୍ଥା , ଲୁଗା ଓ କମ୍ବଳ , ଶର୍ଯ୍ୟାର ପାରୁଶେ

ଖୋଜି ରଖି ଦ୍ୟନ୍ତି ଜନେ , ଶୀତ କୋପ ନାଶେ ।

ହିମ ଓ ତୁହିନେ ମହୀ ହୁଅଇ ଆଚ୍ଛନ୍ନ

କ୍ରମେ ସୁଖ ଦାୟୀ ହୁଏ ଅରୁଣ କିରଣ  ।

ସକାଳ ସଞ୍ଜରେ ନିଆଁ ପୁଅନ୍ତି ସଭିଏଁ

ନିଆଁ ଜାଳି ବେଢ଼ି ବସି ବାରେ ମଜା ଲାଗେ ।