ଶୀତ ରାଣୀ

ପୌଷ ମାଘ ମାସ ହେଲେ ପ୍ରବେଶ

             ଶୀତ ଋତୁ ଧରା କରଇ ଗ୍ରାସ ।

ଶୀତଳ ପବନ ଆସଇ ଧରି 

            ଜାଡରେ ଦେହଟା ଯାଇଛି ଥରି ।

କୁହୁଡି ଘୋଟଇ ଚତୁର ଦିଗେ 

            ବାରିହୁଏ ନାହିଁ ଯାଆନ୍ତି ଆଗେ ।

କାକର ବରଷେ ଯେସନେ ମେଘ

             ଧବଳ ବସ୍ତ୍ରରେ ଆଚ୍ଛେଦ ଦିଗ ।

କମାଇ ଦିଏ ସେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରକୋପ

             ଜଣା ପଡ଼େନାହିଁ ଖରାର ଧୂପ ।

ସୂରଜ କିରଣ ପତ୍ରରେ ଆଣି

             ହୀରାର ଝଲକ କାକର ପାଣି ।

ଦିନ ଚାଲିଯାଏ ଭାରି ଝଅଟ 

             ବଡ ରାତିଟାରେ ବହୁତ ହଟ ।

କନ୍ଥା କମ୍ବଳରେ ବିତଇ ରାତି

           ସେଜ ଛାଡ଼ିବାକୁ ସକାଳେ ଭୀତି ।

ଲାଗେ ଅଳସୁଆ ଭାରି ମନରେ

          ନିଦ ଛାଡେ ନାହିଁ ଆସୁ ବାହାରେ ।

ନିଆଁ ପୁଉଁଥାଉ ବାଉଁଶ ବଣେ 

            ଗୀତ ଗାଉଥାଉ ଜଣକୁ ଜଣେ ।

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଲହରୀ ମାରେ ଗହୀର

          ଶୀତ ରାଣୀ ଭରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଭଣ୍ଡାର ।

କ୍ଷେତ ଭରିଥାଏ ଧାନ କେଣ୍ଡାରେ

          ସୋରିଷ ଫୁଲଟା ନାଚେ ଭ୍ରମରେ ।

ଯୂଈ ଜାଇ ହେନା ଚମ୍ପା ମନ୍ଦାର

           ଶେଫାଳି ଡାଲିଆ ସଦା ବାହାର ।

ଦେଇଛି ଆନନ୍ଦ ସଭିଙ୍କ ମନେ

           ଶୀତର ପ୍ରକୋପ ଭୁଲିଛୁ କ୍ଷଣେ ।

ଧନ୍ୟ ଶୀତ ରାଣୀ ବିଦାୟ ବେଳେ 

            ବସନ୍ତ ହସିଛି ଧରିତ୍ରୀ କୋଳେ ।

ଶୀତ ଋତୁ ନୁହେଁ କେବେ ଅହିତ

           ଧରିତ୍ରୀ ସ୍ଵାସ୍ଥରେ ଆଣେ ଉନ୍ନତ ।