ସେଦିନର ବର୍ଷା ଭିଜା ସକାଳ

ସକାଳୁ ସକାଳୁ       ବଗିଚାକୁ ଗଲି

     ଫୁଲର ଚାଙ୍ଗୁଡି ନେଇ

ଫୁଲ ତୋଳିଆଣି     ଦିଅଁଙ୍କୁ  ପୂଜିବି

     ବୋଲି ଭାବିଥିଲି ମୁହିଁ ||  

କୁଆଡୁ ଆସିଲା       ଅଦିନିଆଁ ଝଡ

      ବାଦଲ ଫଟାଇ ସତେ

ଅଣଚାଶ ବାଆ      ସହିତ ବରଷା

      ଆସିଗଲେ ଏକ ସାଥେ ||

ଝର ଝର ହୋଇ     ବରଷା ଝରିଲା

      ମୋ କୋମଳ ଦେହ ପରେ

ତାଳୁରୁ ତଳିପା      ଭିଜାଇ ଦେଲା ସେ

    ଏ ସୁନ୍ଦର  ସକାଳରେ ||

ଫୁଲ ଚାଙ୍ଗୁଡିକୁ      ମସ୍ତକେ ରଖିଲି

      କେଶ ଭିଜିବନି ବୋଲି

ଅମାନିଆଁ ଝଡ      ବରଷାର ଧାରା

    ମୋ ଉପରେ ଦେଲା ଢାଳି ||

ଭିଜିଗଲା ମୋର     ଦେହର ବସନ

      ଶିହରାଇ ତନୁ ମନ

ତାଳୁରୁ ତଳିବା     ଭିଜା ଶରୀରରେ

    ଜଗାଇଲା ଶିହରଣ ||

 

ଦୂରରୁ ଦେଖିଣ      ରସିକ ନାଗର

       ମାରିଦେଲା ଫୁଲଶର

ତାର ଆଖି ଦୁଇ    ମୋର ଦୁଇ ଆଖି

     ମିଶିଗଲେ ପରସ୍ପର ||

ଆଖିର ଠାରରେ     ମନ ମିଶିଗଲା

      ହୃଦୟେ ବାଜିଲା ତୀର

ପଛଆଡୁ ସିଏ      ଛପି ଛପି ଆସି

      କଟିଦେଶେ ଦେଲେ ଖର ||

ମନ୍ଦାର ଗଛରୁ      ମନ୍ଦାର କଢିଟେ

     ମୋ ଗାଲରେ ଦେଲା ନେଶି

ଲାଜେ ସରମିଲି      ସରମି ଲତାମୁଁ

      ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସି ||

ପିନ୍ଧା ବାସ ମୋର      ଭିଜି ସରସର

      ପୁଲକ ଜାଗିଲା ଦେହେ

ରସିକ ନାଗର     ହସି ହସି କହେ

    ମୁଁ କାଳେ ତା ମନ ମୋହେ ||

ପଛ ପଟୁ ଆସି     ଗାଲକୁ ଆଉଁସି

     ଆଲିଙ୍ଗନ କରିନେଲା

ତା ମସୃଣ ଛାତି    ଭିଜା ଦେହେ ଲାଗି

    ଶିହରଣ ଖେଳାଇଲା ||

ଲୋମକୂପ ମୋର      ଉଲ୍ଲସିତ ହେଲା

    ସର୍ବାଙ୍ଗେ ଜାଗି  କମ୍ପନ  

କମ୍ପିତ ଓଠରେ     ସ୍ନିଗ୍ଧ ଚିବୁକେ ତା

      ଆଙ୍କି ଦେଲି ମୁଁ ଚୁମ୍ବନ ||

ମୁଁ ସେବେ ଆଉ     ନ ଥିଲି ମୋହର

    ସେ ତ ନଥିଲା ତାହାର

ଥଳକୂଳ ଦୁହେଁ     ହରାଇ ବସିଲୁ

    ପ୍ରୀତିବନ୍ୟା ଖର ସ୍ରୋତର ||

ଝଡ ଥମିଗଲା     ସୂରୁଜ ହସିଲା

     ନଭେ ରଚି ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

ମନ ପରଦାରେ     ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କର

    ରଙ୍ଗ ଭରି ସେହିଦିନୁ ||

ମନ ପରଦାରୁ      ଲିଭିଲାନି ଆଉ

     ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ   ସାତରଙ୍ଗ

ମନ ପାରାବାରେ       ଖେଳାଇ ଚାଲିଲା

     ସହସ୍ର   ପ୍ରେମ ତରଙ୍ଗ ||

ସେହି ତରଙ୍ଗରେ     ଦୋହଲି ଦୋହଲି

     ଭାସୁଛି ଜୀବନ ନାଆ

ଯେତେ ଆସିଲେ ବି     ଦୁଃଖ ଝଡ ଝଞ୍ଜା

   ସାଥେ ଅଣଚାଶ ବାଆ ||