ସେ ଶ୍ରମିକ

ସ୍ଵେଦ ବିନ୍ଦୁ ଝରେଇ ଦିଏ

ଯିଏ ସେ ଶ୍ରମିକ ଟିଏ ।

ରଚିଯାଏ ନିଜର ସ୍ଵାକ୍ଷର   

ସେ ଯାଦୁକର।

ମାଟି ମଟାଳ,ନଭ ନୀଳ 

ସାଗର ତଳ ।

ଅଛୁଆଁ ନାହିଁ କିଛି ତା' ପାଇଁ

ସେ ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଅନୀଳ ।

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁରେ ସପ୍ତରଙ୍ଗ

ତା ପାଇଁ କ୍ରାନ୍ତି,

ତା ଧମନୀରେ ଉତ୍ତାଳ ଉମଙ୍ଗ।

ସେ କୃଷକ,ସେ ସୈନିକ

ସେ ଶ୍ରମିକ ସେ ମଧୁମକ୍ଷିକ ।