ସ୍ବପ୍ନ ଥିଲା ପ୍ରିୟା ପାଇଁ

 ସ୍ବପ୍ନ ଥିଲା ପ୍ରିୟା ପାଇଁ  ଆହା କି ମଧୁର

ସ୍ବପ୍ନ ଥିଲା ପ୍ରିୟା ପାଇଁ ପ୍ରେମରେ ବିଭୋର ॥

ହୋଇ ବିତାଇବି ବେଳ ମୁହିଁ ଚିରକାଳ

ପ୍ରେମ‐ମୟୀ ସ୍ବପ୍ନ ଭାର ଦେଖି ନିରନ୍ତର ॥

ଯାପିଲି ମଉଜେ କାଳ କାହିଁରେ ଧିଆନ

ନ ଲାଗିଲା ଆଉ କାହିଁ ପ୍ରିୟାବିନା ଆନ ॥

ଅଚାନକ ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ ହୋଇଲା ବିଚୂର୍ଣ୍ଣ

ଅଳିକ ମାୟାର ଆହା ପ୍ରପଞ୍ଚ ଭିଆଣ ॥

ମରିଚିକା ପଛେ ଭ୍ରମି ଭ୍ରାନ୍ତି ହେଲା ଦୂର

ଅଳିକ ପ୍ରେମରେ କ୍ଷଣେ ହୁଅନ୍ତି ବିଭୋର ॥

ଦେଖିଲି ସୁନେଲି ସ୍ବପ୍ନ ହସି ଖିଲିଖିଲି

ସ୍ନେହ ସରାଗରେ ସିକ୍ତ ପ୍ରିୟତମା ଖାଲି ॥

ମଧୁ ସମ୍ଭାଷଣେ କିଣି ନେଉଛି ଅନ୍ତର

ସ୍ବପନେ ମୋମନେ ହେଲା ଆନନ୍ଦ ଅପାର ॥

ଆପଣାର କଥା ତେଜି ପ୍ରିୟା ପାଇଁ ଖାଲି

ସ୍ବପନରେ ପ୍ରିୟା କଥା କେତେ ଯେ ଭାବିଲି  ॥

 ଥିଲା ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟା ଲାଗି ଦଣ୍ତେ ନ ଦେଖିଲେ

ସାରାଦିନ ଖାଲି ମୋତେ ଖାଆଁ ଖାଆଁ ଲାଗେ ॥

ତା' ପ୍ରେମରେ ମସଗୁଲ ହୋଇ ତା' 'ପାଇଁକି

ଭାବି ଭାବି ପାଠରୁ ମୋ ମନ ଗଲା ଶୁଖି ॥

ସ୍ବପ୍ନ ଥିଲା ପ୍ରିୟା ପାଇଁ ପ୍ରଣୟ ଆବେଗେ

ଚିନ୍ତୁଥିଲି କେତେ କଥା ଯାଇ ତା'ର ଆଗେ ॥

ବଖାଣି ପରାଣେ ତୂପ୍ତି ଭରନ୍ତି ତାହାର

ଦେଖି ଦେଖି ଅନ୍ଯ ଯେତେ ପ୍ରେମରେ ପାଗଳ ॥

ହୋଇ କି କେସନେ ନିତି ଲେଖୁଛନ୍ତି ଚିଠି

ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖି ପ୍ରିୟା ପାଇଁ ହୋନ୍ତି ଛାଟି ପିଟି ॥

ପିଟାପିଟି ପୁଣି କେତେ ଭିଆଅନ୍ତି ରାଗେ

ପ୍ରିୟା ଗାଲେ ଆଙ୍କି ଚୂମ୍ବ ଆହା କି! ସରାଗେ ॥

ପିୟାର ପିଠିକୁ କରେ ଗେହ୍ଲରେ ଥାପୁଡି

ଦେଲେ ରାଗେ ଘୁଞ୍ଚି ବସେ ଦିଏ ମୁହଁ ମୁଡି ॥

ସରଗ ସୁଷମା ଝରି ପଡଇ ସେ କ୍ଷଣେ

ପ୍ରିୟା ଚାରୁ ମୁଖ ଶୋଭା  ଦର୍ଶକ ନୟନେ ॥

ଜଗାଏ ଅପୂର୍ବ ସ୍ନିଗ୍ଧ ଭାବର ମାଧୁର୍ଯ୍ଯ

ବିଲୋକି ସେ ଶୋଭା ହୁଏ ମନ ନେତ୍ର ମୁଗ୍ଧ ॥

ତରଳ ଅପାଙ୍ଗ ଭଙ୍ଗୀ ମଧୁର ମାଧୁରୀ

ଚାହିଁଲେ ସେ ଚାହେଁ ମୋତେ ମନ ଉଠେ ପୁରି ॥

ମୁକ୍ତା ଝରା ସ୍ମିତ ହାସ୍ଯ ଖେଳାଇ ଅନାଇ

କି ! କୁହୁକେ ପ୍ରାଣମନ ନିଏ ଆକର୍ଷାଇ ॥

ସ୍ବପ୍ନ ଥିଲା ପ୍ରିୟା ପାଇଁ ହୁଅନ୍ତି ପ୍ରଣୟୀ

ପ୍ରୀତିର ମାଧୁରୀ ଧାରେ ତାରେ ମନଦେଇ ॥

ଦେଖିଲି ଭାବିଲି କେତେ କଳ୍ପନା ପ୍ରଭାବେ

ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ମନ ମୋର ଥିଲା ପ୍ରିୟା ଠାବେ ॥

ପ୍ରଣୟ ଆବେଗେ ପାଠ ପଢା ହେଳା କରି

ପ୍ରିୟା ପାଇଁ ସ୍ବପ୍ନ ‐ମରିଚିକା ଯେ ଲୋଡିଲି  ॥

ସେହି ହେତୁ ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ ହେଲା ଅକାରଣ

ଘୋରତର ପଶ୍ଚାତାପେ ଯାପୁଅଛି ଦିନ ॥