ସଭ୍ୟତା

ଅତ୍ୟାଧୁନିକତା ନିବିଡ଼ ସମ୍ପର୍କ ଭିତରେ

ନୂତନ ସଭ୍ୟତାର ନଗ୍ନ ପ୍ରତିଛବି

ବିକାଶ ନାମରେ ଧ୍ୱଂସର

ତାଣ୍ଡବଲୀଳା ।

ପିଶାଚ ରୂପି ମଣିଷର ଅତ୍ୟାଚାର

ପିଇଯାଆନ୍ତି ଜୀବନ୍ତ ମଣିଷର

ତତଳା ରକ୍ତକୁ ଦିନ ଦ୍ୱିପହରେ

ଶାସକ ଶୋଷକ ସାଜେ

ଚିକିତ୍ସକ ସାଜଇ ଭିକ୍ଷୁକ

ନେତା କିଣେ ଭୋଟ ଏଠି

ଜନତା ହୁଅଇ ଡାହୁକ ।

ବେକାରୀର ସୁନାମି ବାତ୍ୟାରେ

ସଢ଼ି ଯାନ୍ତି ସହସ୍ର ଯୁବକ

ନିରବ ଦର୍ଶକ ସାଜେ

ବିଜ୍ଞ, ଜ୍ଞାନୀ ବୃଦ୍ଧବୃଦ୍ଧା ତକ

ନାରୀ ଆଜି ବିବସ୍ତ୍ର ଉଲଗ୍ନ

ଧର୍ଷିତା ସମାଜର ବିଷ ନୟନରେ

ଯୌତୁକ ଜ୍ୱାଳାରେ ମରେ

କନ୍ୟା ସହ ପିତାମାତା

ଏ ଅଳିକ ସଂସାରେ ।

ଏଠି ଖାଲି ଶକୁନିର ପଶାକାଠି

ଗଡି ଗଡି ପହେଲି ଜଣାଏ

ସୃଷ୍ଟି କରି ଅନ୍ୟାୟର ଘର ।

ବଦଳିଛି ପୃଥିବୀର ସଭ୍ୟତା

ବଦଳିଛି ମାନବର ରୂପ

ବଦଳିଛି ତୁମ ଆମର ସଂସାର ।