ସାଉଁଟା ସ୍ୱପ୍ନର-'ପରୀଟିଏ

ସାଉଁଟା ସ୍ୱପ୍ନର 'ପରୀଟିଏ' ତୁ ଲୋ

ସଜ ଗୋଲାପର କଢ଼ି ,

ମହକରେ ତୋର ମହାକାଇ ଦେଉ

ହସର ପାଖୁଡ଼ା ଝାଡ଼ି

ଖିଲି ଖିଲି ତୋର ହସ ଧାରେ ଅଛି

କେତେ ଭବିଷ୍ୟତ ଆଶା ,

ରାଗ,ରୁଷା ସାଥେ ଚୁଲୁବୁଲି ଠାଣି 

କଅଁଳ ଓଠର ଭାଷା

କେତେବେଳେ ତୋର ବାଲ୍ୟ ଚପଳତା 

ମନକୁ ମଜାଇ ଦିଏ ,

ଆଉ କେବେ ପୁଣି ତୁ ଅଝଟ ହେଲେ

ମନ ବିଚଳିତ ହୁଏ

ଖଣ୍ଡି ଖଣ୍ଡି ତୋର ଦରୋଟି କଣ୍ଠର

ଭାଷା ଶୁଣି ହସେ ପ୍ରାଣ ,

ତୁ ଝୁଣ୍ଟି ପଡ଼ିଲେ ଭାରି ବାଧା ଲାଗେ

ପକାଇ କହୁଛି ରାଣ

ତୋର ମିଠା ହସ କଅଁଳ ପରଶ

ପାଇ ଘୁଞ୍ଚେ ଅବସାଦ ,

ତୁ ଅଟୁ ଲୋ ଏକ ଜୀବନ୍ତ କଣ୍ଢେଇ

ସରଗର ସୁନାଚାନ୍ଦ

ତୋ ବିହୁନେ ଘର ନିଶବଦ ଲାଗେ

ଖାଆଁ ଖାଆଁ ମାଡ଼ିପଡ଼େ ,

ଘର ଅଗଣାର ତୁଳସୀଟି ତୁ ଲୋ

ଏଇ ମନ ତୋତେ ଲୋଡ଼େ

ଆଜି ସିନା ତୁହି କୁନି ହୋଇ ଅଛୁ

କାଲିକି ହୋଇବୁ ବଡ଼ ,

ଦେଖିବୁ ଦୁନିଆ ଭଲ ମନ୍ଦ ରୀତି

ସହିବୁ ବିପଦ ଝଡ଼

ବହୁ ଆପଦକୁ ସାମନା କରିକି

ଉଧୁରି ପାରିବୁ ଯେବେ ,

ସାରା ଦୁନିଆରେ ପରିଚିତା ହେବୁ

ତୁହି ତେଜୋମୟୀ ଭାବେ

ତଥାପି ତୋ ଲାଗି ଦେଖିଅଛି ଯେତେ

ସୁନେଲି ସପନ ମୁହିଁ ,

ଏବେଠୁ ପ୍ରଯତ୍ନ କରିବି ଲୋ ହସି

ସେ ସବୁ ସାକାର ପାଇଁ

କୃପା କଲେ ସେହି ଜଗତରନାଥ

ସବୁ ବାଧା ଘୁଞ୍ଚିଯିବ ,

ଆଗକୁ ଯେତେକ-ଚଲାପଥ ତୋର

ସବୁ କୁସୁମିତ ହେବ