ସାହିତ୍ୟର ଆତ୍ମା

ଶୁଣି ଶୁଣି ବେଦ ମନେ ରଖୁଥିଲେ ନାମ ତା'ର ତେଣୁ ଶୃତି

ଆଲୋକର ଦେଶ ବିଶ୍ୱରେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ମହାନ ତା'ର ସଂସ୍କୃତି ।

ମୁନି ୠଷି ପ୍ରଥା ବାନପ୍ରସ୍ଥାଶ୍ରମ ଲୋପ ପାଇଲା ଯେ ଦିନ

ବେଦୋପନିଷଦ ସ୍ମୃତିରେ ରଖିବା ସମ୍ଭବ କି ଆଉ ମନ !

ସେଥିପାଇଁ ତାକୁ ତାମ୍ରଲିପି ତାଳପତ୍ର ପୋଥିରେ ଲେଖିଲେ

ସମୟ ସାପେକ୍ଷ ବ୍ୟୟ ବହୁଳତା ସକ୍ଷମ କି ସର୍ବେ ଥିଲେ !

କାଗଜରେ ଲେଖା ଆଦୃତ ହୋଇଲା ବିଦ୍ୟାଳୟ ଶିକ୍ଷା ବରି

ବାଇବେଲ ଗ୍ରନ୍ଥ ଛାପିବାକୁ ଭିନ୍ନ ଉପାୟଟି ଚିନ୍ତା କରି ।

ଛାପା କାଗଜର ସୃଷ୍ଟି ତହୁଁ ହେଲା କାଳି ଦୁଆତର ଯୁଗ

କଲମ ଓ କାଳି ସାହିତ୍ୟର ଆତ୍ମା ହେଲା ସେ ଦିନରୁ ଆଗ ।

ୱାଟରମ୍ୟାନ ଝର କଲମର କରିବାରୁ ଉଦ୍ଭାବନ

ଲେଖିବା ଆହୁରି ସହଜ ହୋଇଲା ଢାଳି ତହିଁ ଆତ୍ମଜ୍ଞାନ ।

ଡଟ୍ କଲମର ଉଦ୍ଭାବନ ତାକୁ ଆହୁରି ସହଜ କଲା

କାଳି ପୁରେଇବା ଝାମେଲା ସରିଲା ଚର ଚର ଚାଲି ଗଲା ।

କଲମର ଏବେ ଚରମ ସଂକଟ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଆସିଗଲା

ମୋବାଇଲ ଆଇପଡ୍ କଲମକୁ ହତାଦର ତହୁଁ କଲା ।

କି ପ୍ୟାଡ୍ ଆଜି ମହା ସଂକଟରେ ଡାକିଲେ ଲେଖୁଛି ପାଠ

ମାଇକ୍ରୋସଫ୍ଟ୍ ର କମାଲ ଦେଖିକି କାଗଜ କଲମ କାଠ ।

ତଥାପି ଛାତିରେ କଲମ ଗରବେ ଦେଖାଉଛି ତା ବଡିମା

ନୋଟବୁକଟିଏ ପକେଟରେ ଅଛିକେବେ ଚାଲିଯିବ କୋମା ।

ସାହିତ୍ୟର ପ୍ରାଣ କଲମ ସ୍ୟାହିଟି ଲେଖିଲେ ଜାଣେ ଜଗତ

ଉତ୍କଳମଣି ସମାଜରେ ହାତେ ଲେଖୁଥିଲେ ନିଜ ମତ ।

କଲମର ଶକ୍ତି ତଳୱାର ଠାରୁ ଧାରୁଆ ସ୍ୱଭାବେ ଅତି

ତଲବାର ସିନା ମୃତ୍ୟୁ ଦିଏ ତହିଁ ସମାଜ ବଦଳବ କି !

କଲମ ସମାଜେ ଆଣଇ ବିପ୍ଳବ ପରିବର୍ତ୍ତନର ଧାରା

ସାହିତ୍ୟର ଆତ୍ମା କଲମରେ ଅଛି ସତ୍ୟ ଏହା ସସାଗରା ।